Oude Ziel in een kinderjasje

Er zijn veel jonge kinderen die het moeilijk hebben. Het zijn oude zielen verpakt in een kinderjasje. Hun wijsheid, intuitie en spiritualiteit krijgt vaak in de omgeving waarin zij opgroeien onvoldoende ruimte. De volwassen wereld blijkt het in die gevallen lastig te vinden om het kind te zien voor wie hij of zij is. Zij ervaren deze kinderen als te wijs en daarmee bedreigend. Het is alsof de rollen omgedraaid zijn. Om hun positie als ouder, leraar, verzorger of volwassene te kunnen behouden, wordt dikwijls gekozen voor de weg van de macht.
Recentelijk kreeg ik tijdens een reading van een nieuwetijds kind een duidelijk metafoor: een gedrongen energieveld dat graag wil uitbreken, wat bij gebruik aan ruimte steeds compacter wordt en niet de mogelijkheid heeft om op passende wijze uit te groeien. Een jonge man, in een ouderwets kostuum, compleet bekneld. Net of iemand in een te klein kamertje leeft, waarbij de muren de grens vormden van de groei. Een benauwd en vertroebeld beeld. Toen ik keek naar de groeipotentie, bleek de benodigde ruimte 10 x zo groot te zijn. Als deze (leef)ruimte niet gekregen of genomen kan worden, dan kan dat leiden tot ongewenst en destructief gedrag van het kind. Welliswaar draagt ieder zijn eigen lot, maar ik hoop dat de maatschappelijke acceptatie van spiritualiteit er toe bijdraagt, dat deze kinderen zichzelf kunnen bevrijden.