Wetend Veld

Als mensen voor het eerst een opstelling meemaken, dan valt vaak hun mond open van verbazing. "Raar, fascinerend, ongelofelijk, bizar" zijn woorden die dan dikwijls in de ruimte te horen zijn. Hoe is het mogelijk dat een representant zonder voorinformatie in staat is om de houding, bewegingen, uitstraling of woordkeuze van een persoon zo waarheidsgetrouw over te kunnen nemen of zichtbaar te maken.
Als je je hier verder in gaat verdiepen dan kom je al snel uit bij Bert Hellinger, die door velen gezien wordt als de grondlegger van opstellingen. Hij spreekt over een wetend veld. Een energieveld dat aanwezig is in een systeem en zich ook laat zien zodra een opstelling gemaakt wordt. Dit energieveld geeft inzicht in de dynamiek die in een systeem gaande is en maakt het vervolgens mogelijk om patronen te doorbreken.
Ook Rupert Sheldrake deed hierin belangrijke ontdekkingen door het doen van proeven met apen. Hij introduceerde de term morfogenetische velden. Hij leerde apen op het ene eiland een trucje. Enige tijd later kenden ook apen op een ander eiland dit trucje, terwijl de beide aapkolonies niet (fysiek)met elkaar in verbinding stonden. Is er sprake van een collectief geheugen? Welke energiestromen gaan over en weer?
Wil je meer over dit onderwerp weten, dan biedt de quantumfysica met onderzoeken naar het zero point field en bewegende deeltjes een ingang. Ik werd attent gemaakt op een artikel in de Ode. Hierin wordt deze materie vanuit verschillende perspectieven beschreven. Wellicht dat de namen in het artikel goed voer is voor de zoekmachines en je brengt op die webpagina's waar je daadwerkelijk een verdiepingsslag kunt maken. Een waarschuwing vooraf: het dieper duiken in dit onderwerp kan je kijk op de mensheid en het leven drastisch veranderen, voor sommige een duizelingwekkende bezigheid.

De plek van de therapeut of coach

Vandaag gaf ik een workshop opstellingen aan mensen die hulpverlenen aan kinderen, ouders en gezinnen. In een oefening hebben we gekeken naar de plek die de hulpverlener het beste kan innemen ten op zichte van zijn of haar cliënt. Het gaat hierbij enerzijds om de positie die het mogelijk maakt om de hulpverlener vanuit de aanwezige expertise, zonder ingezogen te raken in het systeem het benodigde werk te laten doen. Anderzijds gaat het om de positie van de cliënt of cliënten waarop zij de ondersteuning in veiligheid, effectiviteit en onafhankelijkheid kunnen ontvangen. De reacties na de oefening waren eenduidig. Iedereen realiseerde zich dat meestal positie gekozen wordt op basis van invulling, zonder werkelijk af te vragen wat voor iedereen het beste is. Soms is het stellen van één vraag voldoende om voor het systeem de juiste dingen te doen.
Kom je onverhoopt toch op een "verkeerde" plek terecht waarbij je in kracht inboet. Het enige dat je hoeft te doen, is (fysiek) een beweging maken of een andere positie innemen. Probeer het maar eens uit. Je zult merken, deze eenvoudige interventie levert vaak verbluffende resultaten op en het kost nog weinig energie ook!
Nog niet tevreden met het effect, wellicht is dan een opstelling op zijn plaats.

Vooruitziende blik?

Gister schreef ik over het sluiten van deuren. Eigenlijk wist ik niet zo goed waarom ik dit onderwerp uitgekozen had. Deze inspiratie kreeg ik terwijl ik op de fiets zat en ik was er ook niet meer van af te brengen.
Vandaag gaf ik een oudere dame van 68 jaar met diverse fysieke beperkingen een aurareading. Zij kreeg de boodschap dat ze een deur moest sluiten zodat zij hele onbekende, voor haar ook niet voor mogelijk gehouden gebieden mag en kan gaan verkennen. Het gaf haar een hele nieuwe kijk op haar, nog voor liggende leven.
Aansluitend kocht ik een set chakrakaarten. De eerste kaart die ik trok, ging over deurtjes in het hart. "Of je nu aan de ene kant of aan de andere kant van de deur staat, je staat er altijd voor en hij belemmert je telkens de doorgang, maar als je hem zelf gesloten hebt, beschik je ook over de mogelijkheid om hem weer te openen".
Welke deur ga jij sluiten en waar leidt de deur naartoe die je gaat openen?

Deuren sluiten

Als je het gevoel hebt dat je stil staat en toch vooruit wil:
sluit een deur, dan gaat er vast een andere open.

Begin de dag met het opnemen van energie

Ontbijten, een kop, koffie of thee zijn handelingen waarmee vele van ons de dag beginnen. Het voeden van de interne, fysieke mens. Ooit wel eens bedacht om als ochtendritueel ook aandacht de besteden aan het vullen van de energetische bron en het neerzetten van de gewenste uitstraling voor die dag. Onderstaand een oefening die je daar behulpzaam bij kan zijn. Kies een rustig plekje, installeer je actief maar ontspannen. Je hoeft er maar 10 minuten voor uit te trekken. Niet veel dus, als je er de hele dag wel op vaart.

Ga rustig en ontspannen zitten. Zet je voeten naast elkaar. Sluit je ogen. Adem een paar keer goed vanuit je buik.
Visualiseer je energieveld (ook wel aura of uitstraling) ruim om je heen. Een gezonde aura is zo groot als ongeveer op armlengte bij je vandaan. Probeer welke grootte voor jou prettig is door de randen wat dichter naar je toe te visualiseren en weer wat verder weg neer te zetten. Kies uiteindelijk die afstand die voor jou het meest comfortabel voelt.
Ga dan in gedachten naar de rand van je energieveld die als een bol rondom je heen aanwezig is. Breng op deze rand met behulp van kleuren, symbolen, woorden of muziek een dusdanige filter aan dat die informatie of energie die je tijdens deze dag toe wilt laten jouw energieveld binnen kan dringen. En die informatie geweerd wordt die je niet in jouw systeem wenst te hebben.
Zorg dat er uiteindelijk een energieveld staat waarin je je veilig voelt en in vrijheid deze dag kan ervaren.
Maak een verbinding met de aarde door vanuit je stuitje een kanaal te visualiseren dat zich helemaal uitstrekt tot het middelpunt van de aarde. Het kanaal is hol, heeft een heldere kleur, is flexibel en toch ook stevig. Veranker het kanaal in het middelpunt van de aarde, zodat je weet dat je altijd in verbinding bent wat voor gekke capriolen je ook uithaalt.
Ga dan met je aandacht naar je voeten. Visualiseer vanuit je voeten wortels de aarde in, zodat je stevig op de grond staat. Reis dan vanuit je voeten de aarde in en ga op zoek naar een kleur of mineraal waarvan de energie voor jou staat voor veiligheid. Laat in gedachten de energie van deze kleur of mineraal in je voeten lopen. De energie, die je in overvloed opneemt circuleert even rond in je voeten en gaat van daaruit omhoog via je benen, naar je bekken. Nadat hij daar even heeft rond gecirculeerd, laat je de stroom via de verbinding bij je stuitje weer terug de aarde instromen. Deze energiestroom neemt in zijn beweging alles mee dat niet prettig voelt of op dit moment veiligheid in de weg staat. Het is niet nodig om te weten wat je loslaat. Vertrouw erop dat de stroom datgene meeneemt wat je kwijt wilt.
Als deze aardestroom goed op gang gekomen is, dan zet je de knop op automatisch, zodat deze door blijft stromen ook als je met je aandacht naar andere bezigheden gaat.
Maak dan contact met je kruin. Visualiseer dat er in je kruin een trechter staat. Reis met je aandacht het universum of de kosmos in. Ga op zoek naar een energie of kleur die staat voor in openheid ervaren. Laat de energie van “inspiratie” via de trechter in je kruin stromen en leidt deze kleurenstroom via de wervelkolom naar het bekken. Laat zoveel van deze kleur toe als prettig voor je voelt.
In je bekken ontmoet deze kosmische energie “inspiratie” de aarde-energie “veiligheid”. Zorg dat deze energiestromen in het bekken goed gemengd worden. Overtollige energie kan weer via de aardeverbinding bij je stuitje weglopen. Gebruik de overige energie om jezelf helemaal op te vullen. Begin met je benen en laat vervolgens een stroom vanuit het bekken omhoog gaan naar de navel, het middenrif, het hart, je schouders, je armen, je keel, je derde oog naar je kruin stromen. Van daaruit stroomt de energie als een soort fontein in je energieveld. Geef op deze manier jezelf en je energieveld een douche met kleuren die staan voor veiligheid en in openheid ervaren. Laat deze stroom vandaag zijn werk doen, ook als jij er niet bewust met je aandacht mee bezig bent.
Als je helemaal opgevuld bent en de energiestroom in de automatische stand gezet is, dan kom je helemaal in je eigen tempo terug in deze ruimte.

Natuurlijk kun je de energie van veiligheid en inspiratie vervangen voor die kwaliteiten energie die je deze dag nodig denkt te hebben.
Wil je nog extra visuele ondersteuning bij deze oefening. Op deze kan je on-line mooie chakrakaarten voor de dag trekken.
Maak er een fijne dag voor jezelf van.

Energietekeningen

Van Angele een vriendin en collegareader kreeg ik vorige week een hele mooie koker met kleurpotloden, speciaal om energietekeningen te maken. Zie hier het eerste resultaat. Dit is de energie in een hartchakra. Mooi hè. Een leuke techniek om zelf ook eens uit te proberen. Stem je af op iemand of een situatie. Vraag aan jezelf om een tekening te maken die de energie hiervan weergeeft. Vertrouw op je intuitie. Ga tekenen of schilderen en laat het potlood of de kwast zijn werk doen. Bekijk naderhand het resultaat. Veel plezier!

Een mooie opstelling op zondag

Elke keer ben ik weer verbaasd over de kracht van familieopstellingen. Vandaag was ik zelf aan de beurt en in een klap was het patroon me helder. Ik kijk er nu al naar uit om er in mijn dagelijkse leven de vruchten van te mogen plukken. Ook zin in zo'n zoete vrucht?

Moderne Wereldwonderen gezocht

Met deze tekst opent de Volkskrant vandaag. Op 7-7-2007 worden de 7 nieuwe wereldwonderen bekend gemaakt. Kandidaten hiervoor zijn Cheops, Paaseiland, Taj Mahal, het Colloseum, Petra, het Christusbeeld, het Operahouse, de Basiliuskathedraal en de Acropolis. Stemmen kan op www.new7wonders.com.
Zou ooit het Bolwerk op deze lijst komen staan? Voor mij past dit object in het rijtje. Ik ervaar het elke dag weer als een wonder om daar te mogen zijn en te mogen werken.

Stap voor stap

Een voornemen voor het weekend: kaarsje en wierook aan, rustgevend muziekje op, zorg voor lekker eten, knus op de bank met Geert Kimpen (bijgevoegd bij de laatste Happinez) en "Stap voor stap van wens naar werkelijkheid".
Ook voor jou een mooi weekend toegewenst.

Eigen Stijl

Vandaag leidde ik de laatste dag van een training waarin mensen leren om zelf organisatie- en familieopstellingen te begeleiden. Ik vind het heel belangrijk dat mensen bij het gebruiken van deze methodiek een eigen passende stijl ontwikkelen die o.a. gebaseerd is op de kennis, kunde, ervaring, vooropleiding en karakterstructuur van de deelnemer. Kortom op authenticiteit en uniciteit. Toen ik aan het toewerken was naar slotakkoord en de laatste woorden richtte tot de cursisten, ontschoten mij de volgende woorden. In een eigen stijl is alles mogelijk, jij bent je beperking en jij bent je mogelijkheden. Kies zelf maar.
Ondanks dat ik niet gewend ben om te bidden, volgde in mijn gedachten als vanzelf de woorden "Amen". De training was rond.

365 dagen boeddhisme

20 juni - Arnaud Desjardins:
Dankbaarheid leidt naar liefde maar niet naar vragende liefde: die van jager voor zijn wild. Verwar geen bedelliefde met totaalliefde, die voortkomt uit erkentelijkheid

Energie zetten op een creatie

Het hebben van een idee is één, dit idee verder vorm geven is twee, maar om het ook daadwerkelijk te realiseren en tot een succes te maken dat is wellicht de grootste kluif.
De sjamanen hebben om dergelijke processen kracht bij te zetten vele rituelen in het leven geroepen. Zij doorlopen dan een cirkel van geboorte tot aan dood en weer wedergeboorte. Het oosten staat hierin voor de geboorte, het zuiden voor de puberteit, het westen voor de volwassenheid, het noordwesten voor de oude wijsheid en het noorden voor de dood. Uit eigen ervaring weet ik inmiddels dat het heel krachtig is om tijdens een creatieproces een dergelijk ritueel uit te voeren. Daarmee worden de puntjes op de "i" gezet en de energie op de juiste wijze gericht.
Recentelijk heb ik een ritueel in het bos gehouden. Hiervan zijn amateurfilmopnamen gemaakt.

Wil je ook een dergelijk ritueel meemaken, kijk dan bij het product "Kracht-Inn-Creatie" op mijn website

Familierituelen

In het volkskrantmagazine van afgelopen weekend stond een artikel over de heilzame werking van familierituelen. Zij bevorderen de samenhorigheid en versterken het besef van een gemeenschappelijke basis aldus familietherapeuten. In het artikel worden voorbeelden genoemd van het vieren van adoptiedag, het aandacht schenken aan de verjaardag van een overleden moeder, vaste handelingen met de feestdagen en slaaptradities.
Vanuit het systemisch werk wil ik één ritueel ter discussie stellen. Het hebben van vaste plekken aan tafel. Deze plekken zijn doorgaans gebaseerd op praktische motieven, die ontstaan (zijn) als kinderen nog gevoerd moeten worden. Zij kunnen (onbewust) bijdragen tot ongewenste familiepatronen, die veel leed veroorzaken. Een leuk experiment voor vanavond tijdens het eten. Ga met elkaar net zo lang op zoek tot iedereen de juiste plek gevonden heeft. In een systeem is nl. voor iedereen altijd een goede positie te vinden. Soms gaat dat makkelijk en soms kost dat wat meer tijd. En dan nog iets, een goede positie is niet een status quo, maar kan van dag tot dag verschillen.

Volg je passie

Afgelopen vrijdag stond er een mooi bericht in de krant. Een 17-jarige eindexamenscholier uit Nijmegen die 9 tienen op zijn eindlijst had. Om meerdere redenen triggerde dit bericht mij. Allereerst bleek hij op dezelfde school gezeten te hebben als ik. Daarnaast gaf hij aan dat hij één passie had en dat was buschauffeur worden. Omdat hij pas op zijn 21e zijn busrijbewijs kan halen, gaat hij maar even Natuurkunde studeren. Altijd bijzonder om te horen als mensen gaan voor hun passie.
Gister was ik bij de opening van een expositie van een vriendin van de kleuterschool. Twintig jaar zijn we elkaar uit oog verloren geweest en door toevalligheden (zover die bestaan) recentelijk weer op het spoor gekomen. Het was haar eerste expositie. Ook zij heeft omzwervingen gemaakt: rechten gestudeerd, directeur van een faculteit geweest en nu kunstenaar. Het was imposant en inspirerend om haar schilderijen te zien, die puur uit het hart komen.
En hoe is dat bij mij gegaan. Ogenschijnlijk heb ik ook geen recht pad gekozen. Geneeskunde, Levensmiddelentechnologie, werken in de sauzenbranche, directeur van een detacheringsbureau en nu coach, facilitator in familie- en organisatieopstellingen en reader. Het lijkt vreemd, maar als je de rode draad "voeding" ziet, dan vallen de puzzelstukjes van zelf in elkaar.
Wil je ook ontdekken wat jou passie is en welke rode draad door jou leven heen loopt, dan biedt Coach-Inn verschillende mogelijkheden om hier achter te komen en ben ik je hier graag behulpzaam bij.

Sorry, ik zit even in een dipje

Vanochtend was ik bezig met het schilderen van mijn huis. Ik heb dan altijd een zelfde t-shirt aan, dat nog dateert uit de tijd dat ik bij Wijko in de sauzenbussiness werkte. Er staat de tekst op "sorry, ik zit even in een dipje". Door dit t-shirt, realiseerde ik me al lopend naar de doe het zelf zaak, dat je wel erg veel invloed uit kunt oefenen op de manier hoe de omgeving jou ziet en op jou reageert. Ieder vanuit zijn eigen perspectief. Onderweg kwam ik nl. 4 mensen tegen. De een draaide zijn hoofd weg toen hij de tekst gelezen had, de ander vroeg of ik hulp nodig had, de derde keek me meewarig aan, de vierde maakte een praatje en was geinteresseerd in hoe het werkelijk met me ging. Vier reacties, allen anders, de een meer gewenst dan de ander, maar hoe dan ook reacties op iets dat ik vanochtend (on)bewust aan getrokken heb.
Leuk om gebruik van te maken. Even 's ochtends wat tijd nemen bij de spiegel en bedenken, wat je wilt uitstralen, aantrekken en afstoten. Het leven is maakbaar.

Trots in de zomer

De zomerperiode komt eraan. In mei en juni ben ik volop bezig geweest om hiervoor een programma te ontwikkelen voor de thuisblijvers die zichzelf willen trakteren. In het kader van "maak het wereldwijd" waar ik gister over schreef, vloeide het onderstaande persbericht uit mijn pen.

Deze zomer biedt Coach-Inn een speciaal programma voor hen die bezig willen zijn met persoonlijke en intuitieve ontwikkeling. Op 2 juli start de 4-daagse training “Effectief-Inn-Intuitief-Waarnemen”, waarin de deelnemer getraind wordt om alle zintuigen open te zetten en leert de daarmee verkregen intuitieve waarnemingen effectief in te zetten voor zichzelf en de omgeving. Op 4 juli gaan we weer op Reis-Inn-Jezelf. Gedurende 4 dagen wordt een reis gemaakt langs de 7 belangrijkste energiecentra. Zo krijgt een ieder inzichten in actuele thema’s. 10 augustus staat in het teken van Kracht-Inn-Creatie, een ritueel dat op het sjamanisme is gebaseerd. Alle deelnemers richten deze dag hun energie op een eigen project, wens of idee om deze kracht bij te zetten, zodat realisatie een feit wordt. Op 15 augustus volgt de workshop “Inzicht-Inn-Familiepatronen. In deze workshop staan (levens)vragen centraal en is een familieopstelling het toneel om het familiesysteem te doorgronden en patronen te ontrafelen. De zomerperiode wordt afgesloten met de vierdaagse training Coach-Inn-Systemen. Van 29 tot en met 31 augustus kan de methodiek organisatie- en familieopstellingen eigen gemaakt worden, met als resultaat het kunnen begeleiden van opstellingen in eigen praktijk. Alle trainingen en workshops worden gegeven door Nienke Binkhorst en vinden plaats in het Bolwerk op de Woestijgerweg te Amersfoort. Voor meer informatie of inschrijving: www.coach-inn.nl of 033-4451480.

Het geheel overziend, gaf mij een gevoel van trots. Wat is het toch mooi dat ik dit soort inspiratie krijg, vorm kan geven en het hoogtepunt gaat de uitvoering in het Bolwerk worden. Kom je ook? Het gevoel van "trots zijn" is overdraagbaar en wil ik je graag laten beleven.

Netwerk of netwerken?

Laatst vroeg een van de trainers met wie ik de training het Roer om geef aan mij of ik er een idee van heb hoe groot de spanwijdte, het bereik is van de folders die wij hiervoor verspreiden. In eerste instantie, dacht ik, ach 250 folders, vrienden, bekenden, klanten dat zal niet zo'n vaart lopen. Toen ik daar goed over na ging denken, me verplaatste in diegene die de folder ontvangen hadden, realiseerde ik me dat deze informatie wereldwijd gemaakt wordt. Alleen al geografisch gezien vormen wij met de trainers een netwerk dat reikt van Heerhugowaard, Voorschoten, Amersfoort tot Rome. En mijn klanten die bevinden zich van Terschelling tot aan Maastricht. En van hoevelen heb ik niet gehoord dat zij op vakantie geweest zijn in Zuid Amerika, Azie, Afrika en het Midden Oosten. Een website die in de hele wereld opvraagbaar is. Satellieten in de kosmos die zich bezig houden met deze informatieverspreiding. Het is bijna niet te bevatten hoe groots, allemaal energie, beweging, expansie en groei. En toch voel ik me er soms klein bij. Tijd voor een andere visie?!

Het hart weet

Zomaar een mooie tekst van Mieke Pot, die ik in een blad tegenkwam. Eentje om over na te denken én gewoon te doen:

Het is de bedoeling dat je met je concentratie letterlijk afzakt naar je hart. Wij denken dat wij alles weten, maar in werkelijkheid weten we niets. Ga naar het hart, want daar is het stil. Het hart wéét.

Een metafoor

Gister zat ik in het boek "Op verhaal komen" te lezen van Wibe Veenbaas. Het beschrijft mogelijkheden hoe je het maken en vertellen van verhalen kunt gebruiken bij training en coaching. Een van de opdrachten was: schrijf een metafoor, die begint met er was eens ............en eindigt met een vraag. Spontaan kwam het volgende verhaal in mij op.

Er was eens een meisje van 7 jaar. Ze had een klein, geel-oranje bootje met een wit zeiltje waarin H230 stond. Het liefst zeilde het meisje aan een touw dat vast zat aan de boot van haar ouders. Zo wist zij dat zij altijd weer thuis kon komen. Op een dag was het heel mooi weer, de zon stond strak aan de hemel. Het meisje zeilde in haar bootje. Ze had een zwemvest en zeilhandschoenen aan. Op haar hoofd droeg ze een petje. Ze rook helemaal naar zonnebrand. Het water klotste zachtjes tegen het bootje. Er stond weinig wind.
Het meisje zeilde al even rond en begon zich langzamerhand te vervelen. Diep in haar hart zat het verlangen om nieuwe wateren te gaan ontdekken.
Wat deed zij: kiezen voor de veiligheid of haar vader vragen om het touw los te gooien?

Wat is jouw metafoor?

Mooie Ontmoetingen

In gedachten blik ik terug op de afgelopen 3 dagen. Ik ben heerlijk in hotel aan het strand in Wijk aan Zee geweest en ik heb onderweg zulke mooie ontmoetingen gehad. Soms duurden deze een tel, andere waren voor een paar uur. Maar ze hadden allen iets gemeen, ze waren inspirerend en voedend.

Het begon zaterdagmiddag. We nestelden ons bij de dichtsbijzijnde strandtent en bestelden wat te eten en te drinken. Een jonge stel zorgde voor de bediening en de catering. Bij alles voelde je dat ze wisten hoe je klanten het naar hun zin kon maken. Zodra we naar de weersverwachting vroegen, werd de krant uitgespit. Het eten was basic, maar heerlijk. Nadat we bedankt hadden voor de prettige service ontvingen we een glimlach van oor tot oor. Je gunt hun gewoon het grootste succes van de wereld.

's Middag brachten wij een bezoekje aan een hele leuke cadeauwinkel. In een molen voor de zaak stonden waanzinnig mooie kaarten. Zodra wij er naar keken en daar samen over spraken, klonk er een stem van binnen, dat we goed naar de prijs moesten kijken. Wie zegt dat nou over zijn eigen koopwaar. Eerlijkheid duurt het langst. Was het daarom dat we er toch een hele stapel kochten?

De volgende ochtend ontbeten wij in het hotel. Er hing een bedompte sfeer, veel sjagerijnige hoofden en weinig lichtvoetigheid. We wisten niet hoe snel we daar weg moesten. Dus op naar het terras. We zaten er net, toen er een man met een stok aan kwam lopen. Hij ging iets verder op zitten. Gelijktijdig zeiden we: "de eerste persoon vandaag met een goede energie om zich heen". Wat een opluchting! Ik ving een stukje van een gesprek op. Hij bleek in een revalidatiecentrum te zitten. Iemand deed de suggestie over het gebruik van een rolstoel. Hij antwoordde met een lachend, ontwapenend gezicht: "ik doe er liever dagen over, als ik maar gewoon mag lopen, een rolstoel is mijn eer te na". Wat een doorzetter.

Zondagmiddag brachten wij een bezoek aan plaatselijke golfclub. Ik had al meerdere keren een golfclinic gevolgd, maar nog nooit een baantje gelopen. Deze dag ging ik voor mijn eerste, echte 9 holes. Wat een feest! Het was erg druk. Wij kochten een starttijd met z'n tweeen. Er werd meteen gezegd dat het kon zijn dat we vergezeld zouden worden van nog twee anderen. Wij hoopten dat we samen mochten lopen. Om 13.30 uur voegden echter Christina en Dick zich bij ons. En we hebben het toch gezellig gehad. Ze waren heel relaxt met ons als beginnelingen, terwijl zij er zelf toch al aardig wat golfuren op hadden zitten. Tijdens de na-borrel bleek Dick marktkoopman en Christina in vastgoedbeheer haar boterham te vinden. Heerlijk om al die verhalen uit het Amsterdamse leven te horen. Mede door hun toedoen, vond ik het golven niet leuk, maar geweldig.

In de avond dronken we nog wat aan het strand. Aan de muur van de strandtent hing een hele oude foto van een man op het strand met een klein meisje op de arm en een klein jongetje naast zich. De pijpen van zijn nette broek waren opgerold en de stropdas zat weg gefrommeld tussen de knopen van zijn blouse. De eigenaar van het cafe vertelde trots dat het hij het kleine jongetje op de foto was en de oudere man bleek zijn vader. De vader was al lange tijd overleden, maar volgend jaar gaat er een familiereunie komen, waarbij de foto het middelpunt zal zijn. We mochten door zijn openheid en kwetsbaarheid, zomaar even een kijkje nemen in zijn gezinsleven.

Mooie ontmoetingen, ik krijg er altijd tranen van in mijn ogen. Wat zijn mensen toch mooi!

Ontvangen is een bijzondere vorm van geven

Als je een karakterstructuur hebt, zoals ik, waarbij de zorg voor anderen hoog in het vaandel staat, dan is ontvangen een vaardigheid die je echt moet leren. Ook al realiseer ik me dat geven soms een vermoeiende bezigheid is, het is als een soort reflex, waarvan je je echt niet meer afvraagt of het al dan niet bij je past. Gisteravond toen ik gefeteerd werd op een heerlijk etentje bij de Knip in Voorschoten (ik kan het je echt aanraden, leuke ambiance aan het water, heerlijk eten en drinken en een prima bediening) kon ik voelen hoe intens fijn en vervullend het kan zijn als het lukt om te ontvangen. Het brengt de balans van geven en nemen weer meer in balans. En weet je wat het bijzondere is, uiteindelijk voelt het ontvangen dan aan als geven. Het cirkeltje is rond, de kans op wezenlijke verandering ligt dus heel dichtbij, zonder heel ver af te gaan van eerder vertoond gedrag en gelukkig ik mag dus gewoon blijven geven...................

Op de stroom mee

De laatste dagen stroomt mijn energie even niet zoals ik wil. Op dat soort dagen kost het mij meer moeite om de dingen voor elkaar te krijgen, laten nieuwe klanten langer op zich wachten, en weet ik minder goed wat te doen. Het gaat even gewoon niet vanzelf. Ik weet dat het dan de kunst is bij mezelf te blijven, niet in paniek te raken en mijn pad te blijven volgen. Maar dat hoofd..........elke keer probeert die zich er in te mengen. Zo was ik al vanaf gisteravond bezig om te bedenken wat ik vandaag in mijn weblog zou gaan schrijven. Veel onderwerpen zijn de revue gepasseerd, ik heb vele startzinnen gerepeteerd om te testen of er energie in zou kunnen zitten, maar allen werden afgekeurd.

En dan zie je maar weer, het onderwerp dient zich gewoon aan in de dagelijkse gang. Ik was, net zoals andere dagen, een tarotkaart van de Osho Zen aan het trekken en kwam uit bij de kaart
"No-Thingness" De tekst in het bijbehorende boek raakte me en wil ik graag delen:

als je in "een gat"zit, dan kan dat verwarrend en zelfs angstaanjagend zijn. Geen enkele houvast, geen gevoel van richting, niet het flauwste benul welke keuzes en mogelijkheden je eventueel te wachten staan. Maar het was juist deze staat van zuiver potentieel waaruit het universum is voortgekomen. Het enige dat je nu kunt doen is je ontspannen in deze niet-ietsheid........je laten vallen in deze stilte tussen de woorden...deze pauze tussen de uitademing en inademing gadeslaan. En koester elk leeg ogenblik van deze ervaring.
Aan het begin staat de natuur, aan het eind staat de natuur -waarom maak jij je zo druk halverwege? De hele reis gaat van nietsheid naar nietsheid

Komt het even mooi uit, mijn vriendin neemt me dit weekend mee uit voor een verrassingsweekend. Ik ga er maar eens goed van genieten. Als voorproefje heb ik net de vrolijke muziek van de Gypsy Kings opgezet, het gevoel van zon, zee, zaligheid...........ik geef mezelf toestemming om weer op de stroom mee te gaan. Een beetje trots voel ik me nu eigenlijk wel.

Jong geleerd, oud gedaan

Sinds een paar weken ben ik weer aan het tennissen.

Als jong meisje stond ik dagelijks op de baan. Ik kon een redelijk balletje slaan, al realiseer ik me dat bij een kleine club het spreekwoord op gaat "in het land der blinden is één oog koning". Zo rond mijn 15e kwam ik voor de keuze te staan of ik me zou gaan richten voor tennis of hockey. De teamsport won, waarbij de professionaliteit van de club voor deze maagd ook zeker een rol heeft gespeeld. De beslissing werd rigoreus genomen, het tennisracket ging in de kast en bleef jarenlang diep weggestopt, zelfs zolang dat het heden ten dage compleet uit de mode blijkt te zijn. Al het hout is vervangen door kunststof, een racketklem is niet meer nodig en de darm bespanning heeft plaatsgemaakt voor kleurige plastic snaren. De ontwikkeling van deze essentiele tennisaccessoires heeft ook geleid tot de evolutie van het slagenarsenaal. Daar waar je vroeger trainde om zo vlak, hard en laag mogelijk over het net te spelen, kun je nu niet zonder een beetje spin of slize in je slag, want anders knal je elke bal ver uit. Soms lijkt het technisch gezien net of ik met een hele nieuwe sport ben begonnen, maar als ik van binnen voel dan ben ik weer helemaal dat kleine meisje: mezelf opjutten als het niet lukt, uren trainen om slagen onder de knie te krijgen, de illusie om clubkampioen te kunnen worden, extra mijn best doen als de tennisleraar in de buurt is in de hoop dat ik "geselecteerd" word en het fanatisme in partijtjes. Op dit vlak is er in 25 jaar echt helemaal niets veranderd. Fijn zo'n houvast!

Een voorzichtige start

Het is 6 juni 2007. Via via (Dick, dank je wel) kwam ik in aanraking met het fenomeen webloggen. Voor mij een hele nieuwe ervaring op de cybersnelweg. Ik voel me dan ook enigzins bleu en hoop dat hier snel verandering in komt, zodat mijn voornemen waarheid wordt, dat deze blog ook daadwerkelijk uit gaat groeien tot een dagelijkse voedingsbron voor mij en ook voor andere lezers.
Het is altijd weer bijzonder om op een bepaald (vak)gebied te ervaren hoe het is om een beginneling te zijn. Gelukkig duurt het meestal niet lang voor ik me weer als een vis in het water voel en eigenlijk niet meer weet dat ik ooit een leek was. Een kwestie van vertrouwen, doorzetten en groeien, elke keer weer.

Vanochtend las ik in de Happinez een boeiend artikel over Sophie van der Stap, een meisje van 23 die twee jaar geleden de diagnose kanker kreeg. In plaats van in de slachtofferrol te vallen pakte ze pen en papier en begon te schrijven. Inmiddels is ze al meer dan een jaar schoon. Haar tekst “Ik heb alles wat in me leefde kunnen erkennen en ben nergens in blijven hangen. Het schrijven heeft me bevrijd” spreekt me erg aan. Ik realiseer me dat ik altijd in moeilijk tijden mijn dagboek weer oppak en dat ik me dan als snel beter voel. Nu nog de kunst om ook in goede tijden de discipline op te brengen om te blijven schrijven. Wie weet welk geluk dat genereert.