Op zondag togen we naar het Tibetaans Instituut Yeunten Ling in Huy. Dit instituut wordt als een van de grootste dharmacentra van Europa beschouwd. Eerst bezochten we de winkel in de in aanbouw zijnde Tempel, waar we ons te goed deden aan de aankoop van inspirerende (gebeds)boeken, belletjes en thee. Ook werd de geplande hoeveelheid gebedsvlaggen ingeslagen, niet in Tibet, toch uit Tibet; deze wapperen inmiddels met hun frisse kleuren weer in de tuin.
Van één van de vrijwilligers van het instituut kregen we een rondleiding, waarbij iedere door hem uitgesproken zin ongeveer stof tot nadenken en -praten van een half uur gaf. Op onze vraag wat ook al weer de intentie van de witte kleur van de gebedsvlaggen was, antwoordde hij: "Het is maar wat je intentie is; als je ze ophangt om je buurman te pesten, dan is dat waar het over gaat." Een interessant statement, waarmee weer eens duidelijk wordt, dat alles over het richten van energie gaat en het volgen van vaststaande rituelen daaraan ondersteunend kan zijn, maar niet leidend is.
De avond brachten we door in Shangri-Lah (de hemelpoort), het meest bijzondere en originele restaurant dat wij ooit bezocht hebben. Peter, de eigenaar, heeft als motto om "Liefde te manifesteren in materie". Volgens ons is hij daarin geslaagd. Wie zijn restaurant betreedt waant zich in een sprookjesachtige wereld; van de prachtig beschilderde ruimte en de grotachtige vormen gaat een bijna hallucinerende werking uit, zonder dat er ook maar enige drug aan te pas komt. 's Avonds gingen wij weer terug naar onze B&B, maar wie Shangri-Lah bezoekt kan ook gebruik maken van de mogelijkheid van een slaapplek in een pipowagen of grotwoning na afloop van het diner in het restaurant. Daarnaast komen de opbrengsten van Peter's activiteiten en zijn vrouw Mieke ten goede aan een weeshuis in India.
Tussen Indiaase naar Indiaanse taferelen zit één letter verschil; voor ons was het een verschil van één nacht. Daarover morgen meer.
