De zon en de maan

Deze week had ik het er nog over met twee vriendinnen. De vragen die kinderen kunnen stellen waar je als volwassene geen antwoord op weet. Vaak achterloos vanaf de achterbank van de auto worden vragen afgevuurd als Mam, hoe kan het nu dat de zon en de maan gelijktijdig schijnen of Mam, hoe weet je dat het dag is.
Vandaag is het weer zo'n dag. De zon en de maan staan allebei hoog aan de hemel. En ik realiseer me dat ook ik zou het antwoord schuldig moeten blijven. Vanochtend heeft een volwassene mij geprobeerd het uit te leggen, maar dat gaf mij niet zoveel helderheid. Sterker nog terwijl ik dit aan het schrijven ben, komt er een heel oud gevoel naar boven. Het gevoel dat ontstond op het moment dat ik dit soort vragen aan mijn ouders stelde. Mam, wat is er al er geen aarde is? Mam, hoe ziet het leven op de sterren eruit? Pap, waar kom ik echt vandaan? De reactie was dan meestal kind, ik weet het niet en waarom stel je van die moeilijke vragen. 's Avonds in bed kon ik dan vaak niet slapen, ik mijn gedachtengangen kwam ik dan in een soort duizelingwekkende oneindigheid terecht. En op veel van die vragen ben ik nog steeds het antwoord aan het zoeken. Ieder keer kom ik een puzzelstukje verder, maar het blijft een overigens zeer interessant en soms ook spannend levenswerk.

En voor wie het wat aardser en zichtbaarder wil houden. Ik las dat er op 1 augustus weer een eclips is. Je moet daarvoor echter wel naar China of Siberië afreizen. Je kunt ook op zoek gaan in het logo van Coach-Inn, want daar zitten ergens de contouren van een foto van een eclips verborgen.