Mooi roze is niet lelijk

Normaal staan er bij mijn achterdeur hooguit twee paar schoenen. Gisterochtend veranderde dat in één klap na een gezellig invasie van de kinderen van mijn vriendin, die met een een vriendje en vriendinnetje een paar dagen vakantie komen vieren.
Dat de energie van mijn schilderwoede van de afgelopen weken in de muren was gaan zitten, bleek al snel, toen de twee oudste kwamen vragen of zijn "hun" kamer een andere kleur mochten geven. Zo gezegd, zo gedaan. Een bezoekje aan de plaatselijke Hubo bracht een paar blikken roze verf naar binnen. Ik moest er even aan wennen, maar eerlijk is eerlijk, de zolder is nu veel lichter en zonniger.
Van het gegeven van energie die zich in de muren nestelt, maak ik in mijn trainingsruimte, Het Bolwerk, ook veel gebruik. Doordat er daar inmiddels zoveel veranderingsprocessen in gang gezet zijn, ervaar ik dat "nieuwkomers" vaak sneller op diepere lagen kunnen transformeren door de aanwezige energie af te tappen. Dat is het mooie van groeps-veranderings-processen. Ieder werkt een deel uit en versnelt daarmee het proces van de ander. Een dankbaar gegeven.