Zelf, jouw leven leiden

In het werken met familieopstellingen kom ik dynamieken tegen, waarin kinderen de zorg voor ouders op zich genomen hebben. Dit ontstaat dikwijls doordat een kind terecht of onterecht de ouder als incompetent ervaart op fysiek, mentaal, emotioneel of spiritueel gebied. De positie of functie van de ouder wordt overgenomen en er blijkt daardoor deels of helemaal geen respect meer te zijn voor de ouderlijke "macht". In de psychologie noemen ze dit ook wel parentificatie. Het patroon van zorgen zet zich ook op latere leeftijd voort, zij het dat de zorg dan niet voor de ouders is maar voor de context waar op dat moment in geleefd wordt met collega's, partners en eigen kinderen.
Sommigen hebben op een gegeven moment zoveel gezorgd en zoveel (weg)gegeven, dat zij niet meer in staat zijn een eigen leven te leiden en geven op hun beurt hun leven en positie ook weer weg.
Voor al diegene die zich in één of beide situaties herkennen, de volgende sprekende tekst van Paul Ferrini.

Probeer niet via anderen te leven of hen via jou te laten leven. Daarmee vervaag je de grenzen tussen hen en jou. Zo creëer je de voorwaarden voor ongezonde afhankelijkheid en wederzijds verraad.
Stel een aantal grenzen en zorg dat die duidelijk blijven. Slaap in je eigen bed. Maak je eigen eten klaar. Ruim de boel op. Maak er een gewoonte van voor jezelf te zorgen en laat anderen ook voor zichzelf zorgen.
Jij bent niet op aarde om voor anderen te doen wat zij voor zichzelf moeten doen. En zijn er evenmin om jouw leven te leiden.

Gertruud, dank voor je inspiratie met deze mooie tekst!