Ingewikkelde familiedynamieken

Wil een gezin goed functioneren, dan is het vanuit de systemische gedachte, belangrijk dat iedereen een plek heeft, er sprake is van een rangorde en de balans van geven en nemen in evenwicht is.
In een "gewoon" gezin met een samenstelling vader, moeder en kinderen, waarin een gezond evenwicht heerst, staat doorgaans (in een opstelling) de vader rechts, moeder links en de kinderen aansluitend op leeftijdsvolgorde van oud naar jong. Er is respect voor ieders (feitelijke) positie. De relatie tussen vader en moeder gaat voor op de relatie met de kinderen.
Als ouders gescheiden zijn en er nieuwe partners op het toneel verschijnen, dan gelden weer andere regels die gerespecteerd mogen worden. De relatie tussen de gescheiden ouder en het kind gaat voor op de relatie van de gescheiden ouder met de nieuwe partner. Je kunt je voorstellen dat het nog ingewikkelder wordt als een gezin samengesteld is uit twee gescheiden ouderparen met kinderen, al blijkt in de praktijk dat het makkelijker is om in een dergelijke situatie evenwicht te bereiken dan in het geval dat één van de partners geen kinderen heeft.
Als partner van een moeder met twee kinderen ervaar ik het zelf als een precair proces om de juiste positie in te nemen, onafhankelijk, toch samen en voldoend aan alle systeemvoorwaarden. Het gaat over het vinden van een plek voor mezelf zowel als individu, kind van mijn ouders en als partner. Ook gaat het over geven van een plek aan mijn partner, het erkennen van de positie van de vader van de kinderen en het er laten zijn van de gezinsdynamiek tussen moeder en de kinderen. Waar houdt de ene rol op en begint de andere rol? Bij iedere rol horen weer eigen posities, met een eigen erkenning. Gelukkig zijn er familieopstellingen die helpen om de kluwen te ontwarren als de familiedynamiek tot een bord spaghetti is geworden