Een spiegel met nieuwe mogelijkheden

Gisteravond was ik bij de eindmusical "Plexat" van Hannah, de dochter van mijn vriendin. Ze staat op het punt om van de lagere naar de middelbare school te gaan. Een bijzonder moment in ieders leven.
Ik was "ingehuurd" om te filmen. Een extra reden om de avond heel intens te mogen beleven. Het was een geweldige avond. De kinderen stonden te stralen als sterretjes. Zowel het toneelspel, de liedjes, de decors, de grime als de kleding waren helemaal af en het leek wel een professionele set. Ik voelde me soms bijna bezwaard om daar als volwassene met mijn filmcamera doorheen te lopen. Het was toch hun avond, hun afscheid. Ik geloof overigens dat ik er meer last van had dan zij.

Het hele gebeuren bracht mij terug naar mijn eigen lagere schooltijd. Hoe stond ik ook al weer op het podium bij schooluitvoeringen. Vaagweg herinner ik mij dat ik toneelspelen in de lagere klassen heel leuk vond, maar gaandeweg veranderde daar iets in. Er onstond schroom, verlegenheid, een beweging naar binnen, nu zou ik zeggen een deficient zonnevlecht en keelchakra. Welke ervaringen hebben daar verandering in gebracht. Ik kan er nog even niet bij, als is die wens wel erg groot. De weg terug naar het podium, daar zit mijn diepe verlangen. Ik ga vandaag maar eens in gesprek met mijn innerlijk kind. Wellicht kan die mij de sleutel aanreiken.

Leerlingen van de Nutsschool dank jullie wel voor de spiegel die jullie gisteravond waren. Ik wens jullie een mooie toekomst toe, waarin jullie vooral (bij) jezelf kunnen en mogen blijven.