Een metafoor

Gister zat ik in het boek "Op verhaal komen" te lezen van Wibe Veenbaas. Het beschrijft mogelijkheden hoe je het maken en vertellen van verhalen kunt gebruiken bij training en coaching. Een van de opdrachten was: schrijf een metafoor, die begint met er was eens ............en eindigt met een vraag. Spontaan kwam het volgende verhaal in mij op.

Er was eens een meisje van 7 jaar. Ze had een klein, geel-oranje bootje met een wit zeiltje waarin H230 stond. Het liefst zeilde het meisje aan een touw dat vast zat aan de boot van haar ouders. Zo wist zij dat zij altijd weer thuis kon komen. Op een dag was het heel mooi weer, de zon stond strak aan de hemel. Het meisje zeilde in haar bootje. Ze had een zwemvest en zeilhandschoenen aan. Op haar hoofd droeg ze een petje. Ze rook helemaal naar zonnebrand. Het water klotste zachtjes tegen het bootje. Er stond weinig wind.
Het meisje zeilde al even rond en begon zich langzamerhand te vervelen. Diep in haar hart zat het verlangen om nieuwe wateren te gaan ontdekken.
Wat deed zij: kiezen voor de veiligheid of haar vader vragen om het touw los te gooien?

Wat is jouw metafoor?