De grens over: of Little Tibet Deel VII

In de afgelopen weken brachten mijn vriendin en ik weer een aantal dagen door in de Belgische Ardennen. Little Tibet is een heerlijk oord om lekker bij jezelf te komen of blijven na een jaar van werken. (Voor de vaste lezer inmiddels een begrip, voor de nieuwkomer: de plek die wij zo noemen is De Bedding in Harre, België.)

Aanvankelijk kwamen we er nog aan in de "working mode", maar ook nu slaagden Dorine en René er weer in, niet alleen met hun doen, maar vooral met hun "zijn", dat we al snel in de overgave konden. Dat de geplande zweethut aan het begin van de week niet door kon gaan bleek daarbij ineens een zegen. Mooie ontmoetingen met mede-gasten, het gezamenlijk op grootbeeld bekijken van de prachtige film "Earth" in de intimiteit van de zitkamer, de uitgebreide ontbijten van René met verse broodjes en de creatieve diners van Dorine maakten ook deze week weer onvergetelijk.

Naast de tijd om met onszelf en elkaar te zijn was er ruimte om nu eindelijk eens dat boek te lezen waar het nog niet eerder van gekomen was, lekker bij de warmte en geuren van de houtkachels. Bovendien lieten we ons verwennen met heerlijke massages en klankschalen healing. (Voor wie dit laatste binnenkort ook eens wil beleven is het Klankconcert op 17 januari a.s. een aanrader.)

Op de laatste dag maakten we een megalietenwandeling met Peter Rouffa van Feoras. Wat op het oog een plaatje uit Asterix en Obelix lijkt, ontdek je tijdens een wandeling met Peter dat geen enkele menhir rond Wéris daar toevallig ligt. Ook ervaar je de bijzondere energetische werking van de stenen op jouzelf en op de ontwikkeling van de natuur. De wandeling werd een daadwerkelijk reis door de (eigen) natuur en de tijd. Het is zo indrukwekkend om te ervaren hoe het staan op een krachtplek je naar een bepaalde richting trekt of je bijna doet omvallen en welke associaties daarbij naar boven komen.

Hiermee sloten we het eerste deel van de vakantie af om de tweede helft door te brengen met gezin en familie. Dat computerspelletjes hierbij ook leuk kunnen zijn ontdekten we nu de Wii toch ook in Huize Binkhorst/Lamme haar intrede heeft gedaan. Sportief en speels; of het iets over de conditie zegt, we weten het niet, maar van een Wii kun je spierpijn krijgen. De jaarwisseling werd een waar spectakel met oliebollen, veel vuurwerk en de slaappartij in het Bolwerk voor de kinderen.

Vandaag gaan we weer aan de slag, maar niet voordat we jou (of jullie) hierbij een heel mooi, energierijk en gezond 2009 toegewenst hebben.

Tot blogs.

Nienke en Jeannette