Kinderverdriet en volwassenverdriet

In een familieopstelling werd gister weer duidelijk hoe volwassenen in hun eigen verdriet soms niet kunnen zien dat kinderen hun eigen verdriet hebben. Het gaat hierbij niet alleen om hét kunnen zien dat het kind emoties heeft, maar aansluiting maken bij de manier waarop het kind de emoties wil uiten. Kinderen rouwen anders dan volwassenen. Wordt daar door de volwassene aan voorbij gegaan dan heeft dat op de lange termijn veel effect. Emoties worden ingehouden, bepaalde gebeurtenissen worden vermeden, iemand gaat op de eigen tribune zitten of blijft kinderlijk gedrag vertonen. Creëer situaties waarbij een ieder op een "eigen" manier de emoties de vrije loop kan laten.