Puzzelstukjes vallen in elkaar

Soms heb je van de momenten in je leven dat in één keer allemaal puzzelstukjes in elkaar vallen. Vanochtend had ik zo'n helder ogenblik. Onderwerp van het puzzelstukje is het naar mijn eigen tevredenheid omgaan met emoties. Voor mij een thema dat regelmatig terugkeert. Tot nu toe heb ik gedurende meerdere jaren (eigenlijk al vanaf het begin van mijn leven) aardig wat research verricht door analyse van levenservaringen, het doen van verschillende therapieën en workshops, readingen, opstellingen, consulten in de astrologie en human design, etc., wat mij veel losse elementen opleverde. Alleen de échte verbinding ontbrak, wat maakte dat ik elke keer voelde dat ik er bijna was, maar nét nog niet helemaal. Integratie is dan ook lastig. En vandaag herinnerde ik mij bij het wakker worden, na een nacht van meerdere dromen, in één keer al die opgedane puzzelstukjes. Bijna zo letterlijk dat ik nog wist wie wanneer wat tegen mij gezegd heeft. En dit keer waren de puzzelstukjes niet los en ogenschijnlijk onafhankelijk van elkaar, maar viel er in mijn bewustzijn een complete puzzel met een helder plaatje. En dat levert een hele perspectiefverschuiving op. Daarmee heb ik nog niet meteen een kant-en-klare oplossing, maar realiseer me dat ik daar in een hele andere hoek naar kan zoeken dan ik tot nu toe gedaan heb. Alleen dat idee al geeft ruimte.