Tijdsbeeld

Vroeger als jong meisje vond ik computerspelletjes zoals pacman en tennis helemaal geweldig. Dat deed je in de sportkantine of soms bij hippe vriendjes en vriendinnetjes die zulke spelletjes op hun TV konden spelen. Het tempo lag redelijk laag al kon je dan nog met een rode kop van inspanning bezig zijn. Vandaag werd mij door een 10-jarige gevraagd of ik zijn nieuwe spelletje wilde bewonderen en hij zou het ook leuk vinden als ik het een keer zou uitproberen. Nu een uur later zit ik met verdoofte oren, door elkaar geschut van alle crashes en botsingen en met een verhoogd adrenalinegehalte in mij bloed dit stukje te schrijven. En hij.......ligt nog steeds onderuit gezakt met joystick in zijn hand naar het TV-scherm te turen. Waar maak je je druk over? Het is maar een spelletje.