Een (mooi) antwoord op agressie

In de afgelopen dagen kwam ik meerdere keren in aanraking met het thema agressie. Op het voetbalveld, op straat en door verhalen van anderen. Mijn eerste natuurlijke reactie was een terugtrekkende beweging met de vraag: wil ik in deze wereld zijn? Daarna heeft het me aan het denken gezet. Agressie komt voort uit boosheid, angst of verdriet. Wat is het dan mooi als je je eigen boosheid, angst of verdriet kent en voelt, zodat je vanuit kracht uit de projectie blijft, er aan voorbij gaat om met een passend antwoord te komen: er zijn voor de agressor, door het zenden van energie, een arm of een woord, zodat deze ook de eigen boosheid, angst of verdriet kan voelen, erkennen en uiten. Want juist een antwoord van macht op macht of onmacht of macht zorgen ervoor dat de agressor zich afgewezen voelt en is daarmee de bron van de agressie. En zo is het kringetje weer rond of doorbroken..........