Luisteren met je hart ?!

Dit weekend logeerden mijn nichtjes van 4 en 5 bij ons. We keken met elkaar naar de film van Pocahontas. In de scene waarin een boom de woorden uitsprak "luister met je hart", waande één van de meisjes zich toch echt in een sprookje. Ze was er van overtuigd dat dit soort dingen toch niet bestaan in de "echte" wereld. Hoe kan je hart toch luisteren, dat doe je toch met je oren.
Grappig het lijkt wel een paradox. Kinderen die afleren om bij hun gevoel te zijn en te geloven dat er meer is tussen hemel en aarde, terwijl de volwassen weer dichterbij zichzelf proberen te komen door weer naar hun hart te leren luisteren. Hoelang zou deze geschiedenis zich nog herhalen.....?!?