De kunst van de juiste balans

Veel relaties staan in deze tijd onder druk. Scheidingen zijn aan de orde van de dag. Ik geloof dat 1 op 3 het een keer in zijn leven meemaakt. Het hebben van een goede relatie is ook een vak apart. Juist datgene waar je ooit bij de ander voor gevallen bent, is vaak de reden om uiteindelijk uit elkaar te gaan. In de aanvang van de relatie vind je iets in een ander aantrekkelijk, wat je zelf op dat moment niet hebt of kunt en wel graag in je repertoire ter beschikking zou willen hebben. Je hoopt dat deel bij de ander te kunnen vinden of besteedt het uit zodat je toch een gevoel van heelwording ervaart. Eigenlijk is deze vorm van een half plus een half een illusie van één zijn. De vraag is natuurlijk of sowieso dat aspect op deze manier door de ander gemanifesteerd wel bij jouw authentieke zelf past of dat het een "oneigenlijk" verlangen blijkt te zijn. Bij onenigheid in de relatie reageert dikwijls het gekwetste kind vanuit een defensiemechanisme. Dat betekent dat het navel-, zonnevlecht- keel- of kruinchakra wel ééns overuren zouden kunnen draaien. Het heeft iets weg van een loopgravenoorlog. Terwijl het chakra waar de liefdesuitwisseling in optima forma plaats kan vinden, het hartchakra (en de sacraal) in de kou staat. Mijns inziens is het kunnen onderhouden van een goede relatie alleen mogelijk als ieder eerst werkt aan zijn of haar eigen heelwordingsproces, zodat een goed, maar ook onafhankelijk en autonoom samenzijn mogelijk is. Dat je de ander onderweg nodig hebt om gespiegeld te krijgen waar je nog niet heel bent, dat is een feit. Daarna mag je jezelf terugtrekken en de weg naar binnen gaan om jezelf te helen om vervolgens weer dichter bij jezelf uit het ei te kruipen. Deze procesgang zal zich steeds weer herhalen. Je leest het al, het lijkt zo simpel en fijn om een goede relatie te hebben, maar in veel gevallen is het hard werken en een behoorlijke investering in jezelf én de ander. De weg van één en één is drie!