Een teken van boven?

Nadat ik met een groep een vijfdaagse training "Coach-Inn-Systemen had afgerond, stond ik nog even te genieten van de laatste avondzon in mijn tuin. Ik mijmerde over afscheidnemen, altijd weer een "slik-moment", al zie ik de meeste deelnemers nog wel een keer op een ander moment. Het is toch een fase die afgesloten wordt. Ik maak dan ook altijd van de gelegenheid gebruik om terug te kijken op de trainingsdagen en me weer te beseffen hoeveel ik leer van de vragen die gesteld worden, de opstellingen die in de ruimte ontstaan en de eigen stijl die mensen laten zien. Dankbaar maakte ik nog even contact met "Oma", een klimroos waar ik vorige jaar als eens over schreef. Deze roos heb ik ooit samen met mijn oma geplant in haar voorlaatste levensjaar. Bij het verpotten in de tuin, hakte ik de wortels dusdanig door, dat ik altijd gedacht heb, als deze plant het weer gaat doen, dan bestaat er zo iets als "meer dan dit leven". En hij ging weer in bloei. Vanmiddag bekeek ik de roos van dichterbij en wat schetste mijn verbazing. Tussen de roos stond in een keer een aarbeienplant, terwijl die in mijn hele tuin niet te vinden zijn. Bij de aarbeienplant moet ik altijd aan mijn moeder denken, die inmiddels alweer 13 jaar geleden plotseling overleed. Zij zorgde altijd in het voorjaar dat de aarbeienpotten gevuld werden en gaf dit ook graag cadeau aan anderen. En nu staat ze daar, helemaal omstrengeld met "Oma". Toen op dat moment ook nog "Zebra" voorbij kwam, een kat die deze naam ontleent aan de kinderen van mijn vriendin, en altijd op het toneel verschijnt als ikzelf of mijn cliënten even een duwtje in de rug nodig hebben, kon ik alleen maar denken, dit zijn tekens van boven. "Mam" heeft nu een speciaal plekje in de tuin gegeven. Een gedenkwaardig moment!