Een dagje ouder

Zaterdagmiddag kwamen we bij elkaar aan de Waalkade in Nijmegen. Sommige had ik al niet meer gezien sinds juli 1978, de dag dat wij onze afscheidsmusical deden van de lagere school. Iedereen was steviger en dikker geworden en natuurlijk een jaartje ouder, maar het kostte weinig moeite om de namen bij de personen te plaatsen en zelfs adressen en geboortedata ploptten weer binnen. Eerst was het wat onwennig om zo'n kleine 30 jaar te overbruggen, maar uiteindelijk gingen de gesprekken over het leven, persoonlijkheidsmodellen en dromen die er nog liggen voor de toekomst. Ook werd er volop terug geblikt op die 6 jaar, die zo wezenlijk geweest zijn voor de vorming van wie ik nu ben. De herinneringen die de anderen aan mij hadden over wie ik toen was, wat ik deed en welke rollen ik op me nam, gaven me weer inzicht in de patronen, waar ik zo graag vanaf wil. En elke keer komt de tekst van Roemi weer naar voren: keer terug, keer terug, keer terug naar huis. Dank jullie wel voor deze mooie ontmoeting.