Een doorn uit het oog

Hoewel ik zelf vanuit mijn levensmiddelenachtergrond bekend ben met het maken van protocollen, kan ik me er aardig over opwinden als daar heel rigide mee omgegaan. Zo ervoor ik in 2001 toen ik voor mezelf begon dat de regels bij arbeidsongeschiktheidsverzekeringen wel heel strak gehanteerd werden. Ik had nog nooit een dag vanwege ziekte verzuimd in mijn werkzame leven, maar aangezien een werkgever mij door een arbeidsconflict langer in de ziektewet had gehouden, kreeg ik allerlei mijns inziens onterechte uitsluitingen. En dat bij torenhoge premies. Meestal lukt het mij vrij aardig om rustig te blijven, maar deze leverancier kreeg het voor elkaar dat ik de neiging had om iemand door de telefoondraad te trekken. Gelukkig realiseerde ik me elke keer op tijd dat die ander ook maar gewoon zijn of haar werk deed en niet verantwoordelijk was voor het opstellen van de polisvoorwaarden. Uiteindelijk ging ik toch voor een "stukje" zekerheid. Jaarlijks bij de herziening van de polis speelde mijn keel en het bijbehorende rechtvaardigheidsgevoel weer op. Helaas tot vorig jaar zonder resultaat en met veel energieverlies aan mijn zijde (en misschien ook wel bij de ander). Dit jaar heb ik gelukkig af kunnen rekenen met deze doorn. Een andere verzekeringsmaatschappij was bereid mij te verzekeren voor een hoger bedrag, zonder uitsluitingen en een lagere premie. Hoewel ik geen staatslot met en oud en nieuwe gekocht heb, de postcodeloterij onze straat niet aandeed, heb ik toch het gevoel alsof ik een loterij heb gewonnen. Elke maand een beetje minder betalen, is voor mij toch wel hetzelfde als maandelijks ontvangen. Dank je wel J. dat je mij ieder jaar hebt aan willen horen en op 1 januari 2010 "het ei van columbus" hebt kunnen bieden.