Moeders en dochters

Ze ontwikkelde een beschermingsmechanisme voor haar moeder, noem het maar "ik zorg voor mijn eigen veiligheid als jij het niet kan bieden". Nu is ze zelf moeder en krijgt zij het verwijt dat ze zich niet kan binden. Zodra haar dochter te dicht bij haar hart komt, voelt zij zich kwetsbaar en klein en vlucht weg. Haar dochter heeft in reactie op het beschermingsmechanisme voor haar moeder ook een eigen defensiemechanisme ontwikkelt "als ik mijn hoofd er maar bij houdt, dan verzin ik daar de oplossingen die nodig zijn om te pleasen". Beiden zijn inmiddels vertrokken uit hun hart, ieder op hun eigen manier. Moeder ziet de afweer van de dochter en de dochter ziet de afweer van de moeder. Ze weten allebei wat goed is voor de ander, maar daar zit dan ook precies de bron voor de strijd...... Het lijkt een impasse. En hoe kun je uit deze impasse komen? Ieder teruggaan naar de eigen weg, de tijd nemen om het ontwikkelde beschermingsmechanisme te onderzoeken, te begrijpen en te helen. Zo kan de moeder weer moeder zijn en de dochter de positie van het kinder (her)innemen. Van daaruit kan een nieuwe hartverbinding gemaakt worden. Een familieopstelling kan hierbij voor de nodige inzichten en ondersteuning zorgen. En tot slot, moederschap betekent niet dat je beter en wijzer bent dan je kind. Moederschap gaat over het bieden van een veilige bedding, van waaruit het kind met zijn of haar eigen wijsheid op een veilige manier de wereld kan ontdekken, het zogenaamde steunen in de rug....