Een karakteristieke leerstijl

Daar stond hij dan als 12-jarige in zijn nieuwe tennisoutfit, het kinderracket net aan de wilgen gehangen, deze is vervangen voor een opgeknapt grote mensenracket, petje (van de KNVB) achterste voren op zijn hoofd. Vol verlangen is hij om een goede tennisser te worden. Hij heeft nog nooit een tennisles gehad, maar maakte zichzelf het spel eigen. Voor hem werkt dat door naar de goede spelers te kijken en te kopieren. Dit was duidelijk merkbaar. We hebben eerst een uurtje getennisd, toen naar de semi-profs gekeken die aan het trainen waren op parallelbanen en weer een uurtje gemept. Het tweede uur ging het duidelijk veel beter met hem, er leek zich zelfs een nieuwe slagtechniek te openbaren. Ik had het er knap lastig mee om de slagen te parreren. Alleen de service wilde bij hem nog niet zo vlotten. De pittige dag van gister eistte vandaag een beetje zijn tol. Na een uur begonnen de blaren een beetje op te spelen. Het was even incasseren dat we al zo snel moesten stoppen, maar na een half uurtje zwemmen klonk het alweer hoopvol: "we kunnen morgen toch heel lang en heel veel gaan tennissen". En op mijn vraag toen hij over de trainingsbanen aan het turen was, ga je meer naar huis, kreeg ik het antwoord nog even wachten......... Blijkbaar moest er eerst nog wat kennis en kunde gedownload worden, zodat deze na een nachtje interne integratie weer op de baan in de praktijk gebracht kan worden.
Interessant om er over na te denken, hoe een kind met deze karakteristieke leerstijl, het beste in zijn ontwikkeling gesteund kan worden. Sluiten de "tradiotionele" leermethoden daar bij aan of is er iets anders nodig?