Slopen en wederopbouw
Wat is het toch een apart proces als je één keer begint met iets mooi maken, dat je dan eigenlijk niet kan stoppen. Nadat het één vervangen is, wordt meteen iets anders het minst mooi en dus ook voor verbetering vatbaar. Zo ervaar ik nu in mijn huis en bij het Bolwerk. Eerst de buitenkant schilderen, toen werd de binnenkant de laatste in de rij, dus dat wordt nu grondig aangepakt. En inmiddels is het een vensterbank hier, een tuinhek daar, een buitenlamp zus en een plantenbak zo. Maar een paleisje wordt het.
Eigenlijk werkt het met innerlijke processen net zo. Je gaat door totdat je een "heel bent". Dit geeft mij een gevoel van eindeloosheid. De dualiteit van niet hoeven te vervelen en nooit klaar zijn.
1 opmerking:
Hoi Nienke,
Bijzonder geschreven op een bijzonder avond waarin na een jaar lang verbouwen van 2 kamers is het gelukt om van een gewone hobbykamer een prachtige kleine paleis van een praktijkruimte te maken. Zo bijzonder is het ook dat ik na al die jaren zoeken thuisgekomen bij mezelf ben. Vandaar dat jou bericht mij ontroerde, bedankt, Wendy.
Een reactie posten