Zo baas zo beest of is het eigenlijk andersom

Gister coachte ik bij uitzondering in het woonhuis, omdat het Bolwerk bezet was. Toen de klant arriveerde kwam onze huispoes even "langs" om kennis te maken en verdween daarna naar haar luierplek op bed. Toen mijn cliënt op een dood spoor leek te zitten had, hoorde ik dat de poes direct haar rustplek verliet en via de trap kwam zij aansnellen. Ze sprong op tafel en ging voor de klant zitten, klaar om geknuffeld te worden. Dit voorval ontroerde en bracht de klant direct in herinnering met het verleden, van waaruit veel waardevolle inzichten over het nu voortkwamen. De poes was inmiddels weer verdwenen en kwam alleen nog even haar goedkeuring over de gemaakte tekening tonen, door hier aan het eind van de sessie breed uit op te gaan liggen. Toen was haar coachwerk klaar en zij nam haar positie in de vensterbank weer in. Fijn hoor zo'n natuurlijk hulpbron. Blijken we in één keer niet met twee, maar met drie coaches in huis te wonen.