Terugkijken op een huwelijksritueel

"Op het strand staat een prachtige bruid omringd door een groep vrouwen, gesteund door haar twee getuigen die elk met een hand op haar schouder achter haar staan. Daartegenover staat de bruidegom, omringd door een groep mannen en ook hij voelt zich gesteund door zijn twee getuigen. Trommels klinken ritmisch terwijl de cirkels zich openen. Langzaam lopen bruid en bruidegom op hun blote voeten door het zand naar elkaar toe. Precies 6 jaar nadat ze hun eerste internet-date hadden, staan ze tegenover elkaar en krijgen ze beiden een lint aan hun pols bevestigd. De mannen en vrouwen mengen zich tot een cirkel om het bruidspaar heen. Daarna volgt het uitspreken van de trouwgelofte naar elkaar en voegt hun oudste dochter zich bij hen met de ringen. Bij het handvasten zit een prachtige groep vrienden en familie uitgewaaierd in een cirkel om hen heen, terwijl sjamanistiche trommels de bedding vormen voor de ceremonie. Tijdens de meditatie die volgt maken allen een hartsverbinding en laten van daar uit een woord opkomen, die door iedereen aan het bruidspaar uitgesproken wordt in een mooi doosje, om oneindig te kunnen bewaren. Terwijl de linten worden doorgeknipt, zodat het bruidspaar weer in vrijheid met elkaar verder kan gaan, blazen de aanwezige kinderen (ook de volwassen kinderen ;-) bellen naar hen. In Vrijheid Verbonden! Het feest kan beginnen!"

Tot zover de tekst (met enige aanpassing), die wij ontvingen naar aanleiding van een huwelijksritueel dat mijn vriendin en ik mochten begeleiden. In de vrijheid die wij van hen kregen om deze tekst te gebruiken, schrijven we er vandaag graag een blog over. In dankbaarheid dat we dit mooie werk mochten doen.