Ergens helemaal voor gaan

Ken je het gevoel van een periode waarin je ergens helemaal voor gaat. Je staat er bij wijze van spreke mee op en je gaat er mee naar bed. Eigenlijk kan je even helemaal nergens anders over praten. Het gaat even helemaal alleen maar over die sport, dat project, die activiteit, dat inzicht. Dan ineens komt de klad erin. Soms zijn het echt lullige dingen, waardoor je je er even niet mee bezig kunt houden, een verjaardag, het weer, een vakantie, te druk met werk. En ineens draait het gevoel zich om. Elk klein dingetje zorgt voor uitstel of afstel, soms zijn zelfs smoesjes nodig om maar niet met datgene aan de gang te gaan, waar je eerst zo vol van was.

Mij overkwam dat met tennissen. Voor de vakantie was ik elke vrije minuut op de baan te vinden, stond zelfs te oefenen met serveren tegen het huis aan. En het stopte vrij plotseling......regen, vakantie.....na de vakantie dan pak ik het weer op. En elke keer zorgde ik wel dat er iets tussen kwam of stelde een andere prioriteit. Gisteravond had ik me voorgenomen dat ik weer een keer zou gaan tossen. En wat gebeurde, het regende. Van binnen had ik een dubbel gevoel. Enerzijds fijn, dan ga ik andere dingen doen en anderszijds.........ik weet het niet. Vervolgens ben ik aan de gang gegaan met een computerhobby die inmiddels zijn intrede gedaan heeft. En plotsklaps het was 8.45 uur en droog, herinnerde ik me weer hoe fijn in het op de tennisbaan vond, hoe goed het met mijn lijf deed om fysiek bezig te zijn, hoe veel plezier ik er in had om de techniek te verfijnen. Als in een impuls, kleding aan, op de fiets en daar kwam zelfs al iemand in de fietsenstalling naar me toe om te vragen of ik wilde spelen, ze kwamen iemand te kort. Ik heb heerlijk gespeeld...daar is het gevoel weer, het gevoel van ik ga er helemaal voor.

Zou ik zo vroeger als kind ook mijn passie onderweg kwijt geraakt zijn? En heb ik hem eigenlijk niet weer op dezelfde manier terug gevonden? Ik ben benieuwd hoe dat bij jou werkt.