26-02-2010

via mobiel

dit is een test om te bloggen via de mobiele telefoon (helaas geen iphone; maar wel een goed old nokia). Fijn weekend!

25-02-2010

Eigenaar van je eigen leven


De onfortuinlijke 10 kilometer race van Sven Kramer heeft de afgelopen dagen mijn gemoederen aardig bezig gehouden. Zoals Gerard Kemkers zo treffend zei: ik kan een belangrijke bijdrage leveren aan de mooiste dag uit iemands leven, maar ook zomaar verantwoordelijk zijn (of voelen) voor de meest dramatische dag. Ook in de coachvorm zoals ik die dagelijkse bezig, is dit een interessante gedachtengang. Hoe verloopt de samenwerking tussen mij en de coachee? Hoe autonoom ben ik en hoe autonoom is de ander? Staan wij beiden op eigen benen of is er sprake van een afhankelijkheidsrelatie. In welke mate worden alle woorden letterlijk genomen en opgevolgd of vindt er filtering en selectie plaats. En nog maar niet te spreken risico's rondom interpretaties, overdracht en spiegelen. Als ik nog even zo doordenk, dan wordt coaching nog een "gevaarlijk" beroep. Ik houd me in deze geloof ik graag vast aan de systemische benadering. Het is goed om als coach nederig te zijn en te realiseren dat er sprake kan zijn van het verkrijgen van een machtspositie. Dit kan echter alleen gebeuren als de ander deze positie aan jou geeft. De mens is niet zo groots, dat iemand een systeem kan veranderen als de ander daar geen toestemming voor geeft. Ieder is eigenaar van zijn of haar leven en heeft een eigen lot waar hij of zij zelf verantwoordelijk voor is! Pffff gelukkig, die gedachtegang geeft lucht. Ik realiseer me wel dat ik als coach ervaringen mee zou kunnen gaan maken, waarbij verstand en gevoel moeilijk in overeenstemming te brengen zijn. Des te meer bewondering heb ik voor Sven en Gerard over de professionele manier waarop zij met de menselijke maat met elkaar en met de buitenwereld omgegaan zijn.

22-02-2010

Heling op jouw tijdslijn


Wellicht heb je voorjaarsvakantie en zit je te balen van de regen die uit de lucht komt vallen. Toch maar weer liever sneeuw.........?
Wil je jouw tijd nuttig besteden en voel je ergens een thema dat om heling vraagt, misschien is dan de volgende oefening iets voor jou.
- bepaal het thema wat je zou willen helen
- neem een stapeltje met A4-tjes of papieren strookjes
- leg een eerste papiertje, dat staat voor het nu, de dag van vandaag op de grond. Ga er bovenop staan. Ervaar op fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel nivo wat je allemaal ervaart. Schrijf dit op het papiertje waar je op staat
- maak een stap in de ruimte die gaat over een stap terug in de (jouw) tijd. Je hoeft van te voren niet te weten waar deze stap je brengt
- voel op deze positie je fysieke, emotionele, mentale en spirituele zijn. Hoe oud ben je hier, is deze positie gekoppeld aan een gebeurtenis of ervaring, neem waar welke impulsen je allemaal krijgt en vraag steeds door naar de betekenis zonder te interpreteren. Schrijf je bevindingen op een papiertje en leg dit op de plek waar je nu staat en maak weer een stap
- maak net zoveel stappen als je wilt. Dit kan terug gaan naar je geboorte of misschien zelfs wel daarvoor
- als je bij "het" begin bent, dan draai je je om en loopt weer naar het nu. Waar zou je veranderingen aan willen brengen. Visualiseer deze zo gedetailleerd mogelijk. Misschien wil je wel veranderingen in het verloop van je weg aanbrengen. Maak dit duidelijk met behulp van nieuwe strookjes. Ervaar ook wat er verandert in je gevoel als je deze nieuwe weg bewandelt. Dan stop je de oefening en ga je weer gewoon verder met "dagelijkse" dingen. Ontdek onderweg welke heling heeft plaatsgevonden. Veel plezier!

19-02-2010

Opstellingen met doorkijkjes


Gister hadden we weer een opstellingendag. Vier vragen, vijf vraagstellers. Eigenlijk kent iedere workshopdag zijn eigen karakter. Gister, bleken dat zoals wij al zagen in onze voorbereidende meditatie, de doorkijkjes. Startend in gezinnen van herkomst, via de cultuur, naar de volkeren, de landen, de wereld en soms zelfs de glimpen van het universum. Enorm groots en diepgaand om te ervaren hoe dezelfde thema's zowel op micro als macro niveau met elkaar resoneren. Vandaag lekker een dag vrij om er op terug te kijken. Ik wens je een prettig weekend en voor wie dat geldt een prettige vakantie toe.

17-02-2010

Wie heb ik aan de lijn?


De afgelopen twee dagen stond in het teken van de training "Kinderen wijzen de weg" - het leren begeleiden van opstellingen met kinderen. Soms leek het meer op een talentenshow van K3 omdat er steeds weer gezongen werd "hallo, hallo wie heb ik aan de lijn"? Aanleiding vormde de oefening om met een opstelling inzicht en evenwicht te krijgen in de binnenwereld van de opsteller om vanuit autonomie met kinderen te kunnen werken. Hiervoor stelde een ieder 5 representanten op: redder, opvoeder, autonomie, innerlijk kind en de innerlijke supervisor. Het gaf iedereen veel inzicht over het gemak waarmee een externe of interne impuls er voor kan zorgen, dat jouw client zomaar "iemand anders" of een ander deel van jou aan de lijn kan krijgen. En dat natuurlijk met alle (overdrachtelijke) gevolgen van dien.

12-02-2010

Verslavend


Ik had ze al een tijdje in huis, zo'n mooie doos met pastelkrijt van Rembrandt. Eerlijk gezegd had ik er niet zoveel mee, ik vond het te grof werken. Deze opvatting veranderde een paar maanden geleden drastisch (wat gister een waarheid was, hoeft het vandaag niet te zijn). Doordat mijn partner ging "krijten", dacht ik kom ik doe eens een keertje mee. Sindsdien is het bijna een dagelijkse activiteit. Het start met een korte meditatie, eventueel ondersteund door een healingarts en/of kristallen schedel. Daarna zonder speciale opdracht een tekening maken. Ontdekken wat er uit de binnenwereld naar buiten wil komen. Het werkt voor mij bijna als een soort verslaving. Pakken met tekeningen liggen inmiddels in de woonkamer. Ach we zullen maar zeggen, je kunt "slechtere" verslavingen hebben.
Fijn weekend!

11-02-2010

Kunst



Kunst roept het mysterie op
waarzonder de wereld niet zou bestaan


Margritte


Leve de kunst, leve het mysterie, leve het leve

10-02-2010

De tijd zal het leren


Beide deden voor het eerst mee met een opstelling. De één studeerde nog, de ander was net thuis komen te zitten met een burn-out na een stevig levenspad zowel zakelijk als privé. Deze informatie kenden zij vooraf niet van elkaar. De oude vroeg de jonge om haar te representeren. Zodra de "jonge" stond voor de "oude", barstte deze representant in huilen uit. Zij schrokken van de heftigheid en besloten deze oefening direct te beëindigen. Eigenlijk begon er toen een opstelling voor beiden. De jonge en de oude werden tegenover elkaar in een stoel gepositioneerd. Ik vroeg de "jonge" om het verdriet bij de "oude" te laten. De "jonge" wilde de "oude" graag helpen. Ik vertelde de "jonge" dat de enige manier waarop zij de "oude" kon helpen, was om de "oude" haar het eigen lot te gunnen en het verdriet aan de ander terug te geven. Met enige weerstand trok de "jonge" haar energie terug, zorgen voor was haar bekend, dit loslaten was niet wat zij gewoon was. Kort daarna brak de "oude" en tussen het snikken door, zei zij tegen de "jonge": dank je wel, ik wilde me eigenlijk terughouden deze avond, maar nu kan ik toch mijn eigen tranen huilen al vind ik dat in deze setting nog zo spannend. Dit is echter wel wat er moest gebeuren, een eerste stap naar heling.
De oude en de jonge leken beiden dezelfde thema's te kennen als het gaat over "zorgen voor". Wellicht dat het meemaken van deze opstelling voor de jongere betekent dat een burnout op langere termijn voorkomen kan worden. De tijd zal het leren.

05-02-2010

Daar doe je het voor


Drie jaar geleden kwam hij mij bij voor een familieopstelling. Hij was gestuurd door zijn werkgever. Hij was vaak ziek en dan doel ik niet op zo maar een griepje. Deze week ontving ik een mail van hem. Het ging over iets anders, maar en passant meldde hij dat sinds de opstelling nooit meer ziek geweest was. Hoewel ik me realiseer dat hij zelf het grote werk verricht heeft. Zijn systeem heeft de opstelling goed kunnen ontvangen en op de juiste manier verwerkt. Daarnaast zullen er waarschijnlijk ook andere synchroniciteiten een belangrijke rol gespeeld hebben. Toch vind ik het fijn en misschien is dat wel een stukje ego, om dit soort succes verhalen terug te horen. Het geeft een gevoel van het werkt ècht en daar doe je het toch voor.
Ik wens jou een fijn weekend toe met veel van zulke successtories.

03-02-2010

Afstand overbruggen


Hoewel ik inmiddels wat klanten uit Belgie heb en een paar keer per jaar afreis naar Italie om daar training te geven, werd vandaag in "het internationale" weer een mijlpaal bereikt. Ik gaf nl. een reading via Skype aan iemand in Italie. In het begin was het even wennen, maar al snel voelde het aan alsof je bij elkaar in de kamer zat. Gelukkig gaat de energie tijdens een reading sneller dan het licht, dus qua download vormde dat geen enkel probleem. Het tempo van spreken is in deze meer een beperkende factor. Zo zie je maar weer dat je zowel energetisch als fysiek met de moderne communicatiemiddelen enorme afstanden kunt overbruggen.

02-02-2010

Vertrouw op het zelf genezend vermogen


In het werken met mensen is een belangrijke regel, dat ieder wezen in ruime mate beschikt over zelfgenezend vermogen. Het is de kunst in jouw wijze van begeleiden om dit vermogen aan te spreken.
Vandaag onderging ik een sessie met healingarts. Ik heb ervaren hoe belangrijk het is om zelf "ja" te zeggen tegen het leven, het lichaam, de geest en alle mooie en minder dingen die daar mee samenhangen. Het daarbij krijgen van empatische en afgestemde ondersteuning bleek ook nu broodnodig om de moed te hebben om door te zetten. Maar uiteindelijk maak het krachtig als je kunt zeggen "ik heb mezelf genezen". Zowel vanuit de rol van hulpverlener als mede vanuit het zijn van ontvanger van hulp sprak de onderstaande wijsheid die ik in een boek las over spirituele psychologie, me enorm aan.

Door anderen te genezen zou je hun leven kunnen veranderen.
Door anderen te helpen zichzelf te genezen zul je het universum veranderen.