Een opstelling op het strand

Gister deed ik met een klant een wandelcoaching op het strand. Het ging over een mogelijke samenwerking die deze klant aan wilde gaan. Al wandelend bespraken wij de verschillende scenario's, maar kwamen tot de conclusie dat er te veel partijen in het systeem aanwezig waren om met het hoofd een juist beeld te vormen. Wij kwman in een circulair gesprek terecht met weinig voortgang en gemengde gevoelens. We namen even de tijd om het geheel visueel te maken. In het zand tekenden we de bedrijven, producten en de verschillende samenwerkingsvarianten. Al snel ontstond er een dynamisch geheel waarbij het zand van links naar rechts vloog, kaders gemaakt en weer uitgeveegd werden, hoopjes zand verschenen en ook weer verdwenen. Zo werden alle scenario's uitgetest. Binnen 5 minuten was duidelijk welke strategie het beste paste. Het was net een organisatieopstelling waarbij aan alle systeemvoorwaarden voldaan was: alles en iedereen had een plek, conform de geldende rangorde en er was sprake van een balans van geven en nemen. Wat was nu de clou? In de samenwerking tussen twee eenmanszaken worden de bedrijven (bedrijfsnamen)en de eigenaren al snel op één hoop gegooid. De opstelling toonde aan dat het essentieel is om de eigenaren en de bedrijven een eigen plek te geven. Het zijn in het krachtenveld verschillende entititeiten die een eigen plek willen en verdienen en een andere energie en bijdrage leveren aan de dynamiek. Vanuit de personen bleken verschillende samenwerkingsvarianten mogelijk te zijn, terwijl voor de bedrijven systemisch gezien maar één optie mogelijk was. En deze optie werd alleen zichtbaar door het doen van de opstelling. Wat een flow gaf deze ontdekking! Ook nu bleek een organisatieopstelling weer goud waard.