Boodschap van een koolmees

Het was 29 maart. Ik was bezig met de voorbereidingen voor een trainingsdag. Met mijn armen vol met een pan soep en een salade kwam ik het Bolwerk binnen. Via de deur die even open gestaan had terwijl ik aan het heen en weer lopen was, bleek er een koolmees naar binnen gevlogen. We schrokken duidelijk van elkaar. Al pratend probeerde ik het vogeltje gerust te stellen, wat helaas niet kon voorkomen dat hij een paar keer tegen het raam fladderde. Uiteindelijk ging hij met één pootje omgekeerd aan een steel van een bloem hangen om uit te rusten en bij te komen. Ik gaf hem aan dat hij alle tijd mocht nemen. Ik heb nog extra deuren en ramen opengezet zodat er meerdere vluchtwegen ontstonden en ben richting het huis gegaan. Een half uur later ging Jeannette richting Bolwerk en heeft het vogeltje begroet, waarop deze zijn eigen weg ging, hoog in de lucht.

Benieuwd naar de betekenis van de koolmees, raadpleegde ik "Als de dieren spreken konden" van Christiane Beerlandt. Ik citeer een paar zinnen. Koolmees is er om je op te vrolijken en het zonnige, zorgeloze en speelse element in je aan te spreken. Zij vertelt je hoe je kan loslaten en is gericht op mooie dingetjes maken, liedjes uitbrengen. Wanneer zij stilzit, voel je haar wijsheid, de kracht die uit haar lijfje, uit haar ogen straalt. Zegt de mees nog: "mens twijfel niet aan jezelf, aan je koninklijke waarde. Neem je ruimte breeduit in en geniet van het lauwe levenswater. Baad je in rust, maar bijt kordaat de appel door. Koester je in je eigen moederlijke warmte en voed je aan de oerbron en geef door aan anderen waar je kan. Schenk liefde aan jezelf, aan allen die het goede waardig beleven. Beschutting? Die vind je in jezelf.

Zou het een boodschap van mijn moeder geweest zijn? Zij vloog 16 jaar geleden, precies op deze dag, plotseling uit dit aardseleven.