Kwaliteit van leven?

Gister gekeken naar de ingrijpende documentaire "Sam". Een film van Ria Bremer waarin zij gedurende 19 jaar Sam volgt, een jongen die gaande weg zijn leven doof en blind wordt (zie uitzending gemist). De rode draad door de film is de vraag of er sprake is van "kwaliteit van leven". Wordt er wel of niet permanent beademend? Eerst een vraag waar vooral de ouders en doktoren zich mee bezig houden. Maar vanaf het moment dat Sam 16 is, is hij de (belangrijkste) gespreksparnter en hij vindt zijn leven de moeite waard.

Kwaliteit van leven, mijns inziens een ondoorgrondelijk thema. Er is zoveel meer in deze, zoiets als onderdeel van het grote geheel. Het hogerbewustzijn "oordeelt" zo anders, dan het cognitieve zijn. Het kent hele andere graadmeters met betrekking tot een zinvol leven, het leren van bepaalde lessen of het zijn van een rolmodel......
Misschien is er maar één die het antwoord weet, de ziel?!