Welk boek?

Vorig jaar om deze tijd kreeg ik van een dierbaar iemand, die haar zolder aan het opruimen was, twee tassen vol met new age en spirituele boeken. Het betekende voor mij bijna een verdubbeling van dit boekengenre. En ik vind zelf dat ik de afgelopen jaren toch aardig wat gelezen heb op dit gebied. De boeken kregen in een plekje in de daarvoor bestemde boekenkast in mijn huiskamer. Deze puilde dat ook letterlijk en figuurlijk uit. Toen ik dat deed, viel mijn oog direct op een paar titels. Deze boeken heb ik dan ook kort daarop uitgelezen. Een aantal exemplaren leken voor mij de ver van mijn bedshow. Ik vroeg me dan ook af of ik die ooit zou gaan lezen. Door de cursussen die ik in de afgelopen gedaan heb, kocht ik in die tussentijd zelf nog aardig wat boeken bij, die voorrang kregen op al die andere ongelezen boeken. Gister was ik weer op zoek naar vers leesvoer. Ik was verbaasd over datgene wat ik aantrof. Allemaal schrijvers en boeken, waar ik geen weet van had dat deze in mijn kast stonden, maar die helemaal passen bij dit moment. Ik heb drie boeken uitgekozen, die ik allemaal wel tegelijkertijd zou willen lezen. Of dat handig is, dat betwijfel ik, maar ik vond het leuk om te ervaren wat een jaar persoonlijke ontwikkeling met je doet met focus en interesse. Ik wens jou een mooi weekend toe en wellicht vind jij ook zo'n passend "vergeten" boek in jouw kast, dat je mee kunt nemen naar een rustig plekje in de zon. Is dat niet het geval dan heeft deze site misschien nog wel wat inspiratie voor jou in het assortiment.

Koude rillingen

Eigenlijk een beetje op zoek naar input voor mijn blogtekst, opende ik de on-line Volkskrant van vandaag. Direct werd mijn aandacht getrokken naar de kop "Hoog bezoek voor de ouders van Karst T.".
Het blijkt dat Pieter van Volenhoven op Hemelvaartsdag een bezoek aan de familie T. gebracht heeft om namens het hof zijn medeleven de betuigen met de nabestaanden. Dit gebeurde in reactie op een interview dat de ouders gaven "waarbij zij ontdaan en getroffen waren" door de daad van hun zoon.
Bij het lezen liepen direct de koude rillingen over mijn rug. Zoals mijn partner direct ook zei: de tijden veranderen. Systemisch vind ik dit bezoek zo mooi: voorbij dader- en slachtofferschap. Ik krijg steeds meer bewondering voor de moed, kwetsbaarheid en menselijke maat van de Koninklijke Familie. Daar kunnen we met zijn allen nog veel van leren.

Contact met thuis........

Doorgaans ontmoet ik mensen live voor een consult. Dit keer was het door een samenloop van omstandigheden anders en had ik met een cliënt telefonisch contact. Om niet het risico te lopen dat ik in een "hoofdgesprek" terecht zou komen, plugde ik vooraf in op het energieveld. Ik deelde in het telefoongesprek mijn innerlijk beeld waarbij de metafoor te maken had met reizen in de ruimte, verbinding maken tussen hemel en aarde en de overgang van de derde naar de vierde dimensie. Uiteindelijk niet verwonderlijk dat dit gesprek in plaats van "live" via "de satelliet" ging. Het voelde voor mij alsof ik daarin de schakel vormde, die het mogelijk maakte dat mijn klant met háár thuis kon bellen. Een soort ET maar dan anders. Dat ik deze associatie had, is misschien niet helemaal verwonderlijk nu ik halverwege het inspirerende boek The Voyagers deel 1 van Ashayana Deane ben. Een boek dat zorgt voor het oprekken van je bewustzijn en je een andere kijk op het grote geheel geeft.

Moedige ouders, dappere kinderen

Gister stond in het teken van het begeleiden van familieopstellingen in de kindertherapiepraktijk van mijn goede vriendin en collega Leontien Braakman. Vijf ouderparen kwamen met dezelfde vraag "Welke positie kan ik het beste innemen, zodat mijn kind een gezonde groei kan doormaken". De opstellingen lieten zien hoe dapper de kinderen zijn in het proberen om hun ouders te ontlasten en/of op het juiste spoor te brengen. Tevens werd duidelijk hoe moedig het van de ouders was om middels deze familieopstelling hun kinderen te bevrijden door oog in oog te gaan staan met hun eigen soms aardig stevige processen. Ook voor de aanwezige representanten bleken het staan in deze familieopstellingen een spiegel voor zichzelf. Aan het eind van de dag ging iedereen dan ook moe en voldaan met een bundeltje huiswerk naar huis. Gezien het succes van de dag, de impact en de eerder gebleken positieve lange termijnuitwerking hebben wij besloten om zeker op herhaling te gaan met deze workshop. Mocht je interesse hebben, laat het dan weten. Wat is er nou mooier dan twee vliegen in één klap: jezelf én je kind bevrijden, zodat ieder weer zichzelf kan zijn.

Een kaars voor iédereen

Dapper stapte de 13-jarige vanuit de tribune gisteravond het podium op bij
Mooi weer de leeuw met de wens die zij graag vervuld zou willen zien: het alsnog aansteken van een herdenkingskaars voor Karst T en zijn familie, omdat ook zij verdriet kennen (met alle begrip van haar kant dat het tijdens de officiele herdenkingsdienst niet gepast was). Tijdens de trainingsgroepen "systemisch werk" is dit thema ook meerdere malen aan de orde gekomen. Een uiterst gevoelig onderwerp, waar zowel vanuit gedrag, emoties, systemisch werk, het voorbij gaan aan dader en slachtofferschap en kijken vanuit het grotere perspectief veel over te zeggen valt. Paul de Blot, Hoogleraar Business Spiritualiteit verbonden aan de Universiteit van Nijenrode schreef daar enkele weken geleden een mooie en pakkende blogtekst over waar ik me graag bij wil aansluiten. Wat mij betreft een voorbeeld om een onderwerp vanuit alle windrichtingen te bekijken, waarbij zowel ingezoomd als uitgezoomd wordt. Tja en wat rest er dan nog: begrip, mededogen en vooral het nemen van eigenverantwoordelijkheid.

Een "goed" gesprek

Meestal zijn readingen heel liefdevol. Soms moet ik bij het doorgeven van de energetische informatie echter een waarschuwend vingertje opsteken of mijn stem verheffen. Het hogerbewustzijn, de gidsen of begeleiders van de ander vragen daar dan nadrukkelijk om. Vaak even een "schrikmoment" zowel voor mij als degene die de reading ontvangt. De begeleiders vragen mij dan even om doorgeefluik te zijn om een "goed" gesprek te kunnen voeren met de readee. Meestal gebeurt dit als deze meerdere signalen negeerde en moed en dapperheid nodig heeft om door te zetten. Het dient dan echter een groter doel om een ander spoor te gaan volgen. Gelukkig kan de ziel deze informatie doorgaans goed ontvangen.
Wil je geïnspireerd worden door het voeren van gesprekken met "jouw god" dan is het boek Een ongewoon gesprek met god van Neal Donald Walsch een echter aanrader. Voor de jonge lezers heeft deze zelfde schrijver het boek Een gesprekje met god geschreven. Ik wens jou de komende dagen veel mooie gesprekken toe.

Een ieder vormt een schakel in het grote geheel

Vanochtend bezocht ik Burgerzaken voor het aanschaffen van een nieuw paspoort en rijbewijs. Direct bij de ontvangstbalie bleek dat er een behoorlijke wachtrij was. Een mooie gelegenheid om mensen te kijken. De aanwezigen leken een aardige doorsnee van de (Nederlandse) bevolking te vormen. Van kind tot bejaard, allochtoon tot autochtoon, arm tot rijk, komen voor een paspoort voor een dure reis tot het ophalen van uitkeringsgelden om een broodje te kunnen kopen. Een interessant schouwspel om te aanschouwen en dat terwijl je er zelf ook onderdeel van uit maakt. Ik had bewondering voor het geduld van de dames en heren achter de loketten. Want ik bespeurde toch wel wat vormen van onbewust (en soms ook bewust) asociaal gedrag, een thema waar Sire op dit moment in haar reclamespots uitgebreid aandacht voor vraagt.
Op zo'n moment realiseer ik me weer extra dat niets voor niets is, dat de één een spiegel voor de ander is (en omgekeerd) en dat iedereen een belangrijke schakel vormt in het grote geheel. Niets is zinloos, niemand is nutteloos, iedereen is onderweg en allen vervullen een belangrijke functie die bijdraagt aan het in stand houden (het overleven) van het grote systeem. Eerlijk gezegd werd ik me vanochtend meer dan ooit bewust van de schakel die ik in dit ecosysteem vervul en mijn hart maakte een huppeltje toen ik dacht aan de plek en positie die ik op dit moment toebedeeld en/of ingenomen heb. Of ik daarmee ook al de positie inneem waarvoor ik gekomen ben, dat weet ik niet, maar voor nu ben ik een tevreden mens.

Loslaten?!

In transformatieprocessen wordt er al snel gesproken over "loslaten". Een makkelijk uitgesproken woord wat in de praktijk nogal eens kopzorgen geeft. Het zal niet voor niets zijn, dat mensen vaak wanhopig vragen hoe en wat je dan eigenlijk moet doen. Voor de één betekent dat voorzichtig de eerste knopen ontrafelen terwijl de ander de schepen rigoreus achter zich verbrandt.
Dit weekend las ik in het boek "Het Pleiadisch plan" van Barbara Hand Clow een mooi citaat over dit thema van Hildegard von Bingen die gezien werd als een "oermoeder" en leefde van 1098-1179. Zij zegt: je hoeft niets los te laten waar je werkelijk van houdt. En dan rest er eigenlijk nog maar één hamvraag, die je aan jezelf hoeft te stellen: Waar houd ik écht van? En er is één plek waar je dat antwoord kan vinden: in je hart!

Over verbinding gesproken

Tijdens een opstellingstraining wilden de deelnemers veel eigen thema's uitwerken. Zoveel dat het eigenlijk niet in één dag leek te passen. Met de opdracht om met het eigen thema en het thema "verbinding" zelf een oefening te verzinnen gingen de deelnemers in groepjes van 5 aan de slag. Er werd volop geëxperimenteerd in leuke oefeningen. Eén oefening kende wel een heel bijzonder verloop. De 5 deelnemers stelden zich als zichzelf op met in hun rugzak hun eigen vraagstuk. Deze vraagstukken waren zeer uiteenlopend van lichamelijke ongemakken, familiestrubbelingen tot werk gerelateerde vragen. Zij stelden zichzelf tot doel om de juiste posities ten opzichte van elkaar in te nemen. Aan het eind van de rit bleek iedereen een antwoord op zijn vraag te hebben en was er onderling een enorme verbonderheid. Zo zie je maar weer, dat niets voor niets gebeurt in een opstelling en dat mensen elkaar onbewust bewust uitkiezen. Dat de één iemand voor zijn vader aanzag terwijl de ander dezelfde persoon gedurende de opstelling als representant van een opdrachtgever of klus beschouwde, dat maakte helemaal niet uit. Zelfs de projecties die onderweg zichtbaar werden, kenden een belangrijke functie. Iedereen was met zichzelf bezig en alleen daarmee al een spiegel voor de ander. Prettig weekend!

Oma is nog nooit zo roze geweest

Het is alweer ruim een jaar geleden geweest, dat ik voor het laatst over de klimroos, die ik "Oma" noem, heb geschreven. Ik ben destijd erg onhandig geweest om haar in het verkeerde jaargetijde te verplanten, waarbij ik ook nog eens de wortel middendoor hakte. In korte tijd was er weinig over van de eens zo mooie roos. Ik heb direct na dat gebeuren gezegd, als Oma het ooit weer gaat doen, dan is er meer tussen hemel en aarde, meer dan waar ik tot nu toe weet van heb. Nu op 14 mei 2009 in mijn achtertuin kijkend, staat "Oma" er stralend bij. Ze heeft nog nooit veel bloemen en knoppen gehad. Een grote roze bloemenzee. Voor mij een boodschap dat er voor mij nog veel te ontdekken is over het aardse, maar zeker ook over alles wat verder leeft... Gelukkig valt er dus nog voldoende te onderzoeken en daar ga ik dan ook vrolijk en nieuwsgierig mee door.

Voor de deelnemers aan de workshop "Inzicht-Inn-Familiepatronen" los ik hierbij mijn belofte in met het beschrijven van de salade en vooral de bijbehorende dressing. Ik dacht nl. voor twee dagen voorraad gemaakt te hebben, maar de smaak beviel zo goed, dat ik voor vandaag iets anders heb moeten verzinnen.

Salade:
- slamix
- feta
- blauwe kaas
- druiven
- pijnboompitten
- rozijnen
- komkommer
- bosuien
- tuinkers
- basilicum

Dressing:
- 1 bakje cottage cheese
- 1 lepel pesto
- scheut slasaus
- scheut yoghurt
- fijngehakte basilicum
- scheutje gembersiroop
- scheutje worchestersaus
- theelepel mosterd
- peper
- zout
- paprikapoeder

Eet smakelijk en een mooie ontdekkingstocht toegewenst.

Jij hoort erbij

Iedereen die in een bepaalde stam geboren wordt, heeft het recht om bij dié stam te horen. Dat klinkt logisch, maar de praktijk wijst anders uit. Regelmatig komen in readingen of familieopstellingen "verloren" zonen of dochters aan het licht. Soms is dit bekend, soms onbekend. In elk geval wordt gaandeweg duidelijk dat deze personen geen plek (meer) in het gezin hebben. Dit kan ongrijpbare en ook ongewensten dynamieken te weeg brengen. Dikwijls krijg ik dan de vraag op welke manier zo iemand een plek kan krijgen. Uiteindelijk gaat het erover om vanuit je hart te kunnen zeggen: "jij hoort erbij". In sommige gevallen is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker als je degene die geen plek heeft gekregen niet in een aards jasje gekend hebt. Op zo'n moment adviseer ik om een altaar (een soort heilige plek) te maken met kaarsjes, eventueel foto's of voorwerpen die jou eraan helpen herinneren dat dit familielid bij de stam hoort. Door dit altaar dagelijkse te zien en er mee bezig te zijn, kun je aan het idee wennen en krijgt deze persoon daarmee langzamerhand een plek. De energie van deze persoon wordt geïnteregreerd in jou en daarmee in de stam.
Deze manier van werken geeft vaak veel licht- en luchtigheid en maakt iets ongrijpbaars weer grijpbaar.

Kleding nieuwe stijl

Ik schreef al eerder dat vrouwelijke creatiekracht een thema in mijn leven is dat via verschillende kanten zich "opdringt". Eén van de dingen waar ik dan ook meteen mee geconfronteerd word, is kleding......... Wat past nu bij mij en wat niet, oud en nieuw, blijven bij het bekende of een beetje lef tonen, mannelijk of vrouwelijk, stoer en slobber of vrouwelijk en sportief. Je leest het al. Ik kom in de wereld van de dualiteiten. Het begon dit weekend met de wens om ruimte in de kledingkast te creëren. Het was net als vroeger. Ik wist altijd hoe laat het was als mijn moeder met een vuilniszak voor mijn kast stond. Dit keer was het niet mijn moeder maar mijn vriendin, die mij de verschillende kledingstukken aanreikte. Het gevoel was echter niet zo verschillend. Kledingstuk aan, kledingstuk uit. Niet mijn favoriete bezigheid. Ik voel me dan altijd een beetje onhandig. Zonder al te veel moeite verdween er echter redelijk wat in die grijze zak. Uiteindelijk mochten er met zowel haar als mijn goedkeuring een paar jasjes en blouses blijven hangen onder de voorwaarde dat deze wel tot complete setjes (incl. broek en shawl) aangevuld zouden worden. Met een bruiloft van vrienden op komst, waarvoor mijn maatje zich al helemaal in het nieuw gestoken had, leek dat sowieso een noodzakelijk kwaad. Vandaag togen wij met de "oude" kledingstukken onder de arm naar een zogenaamde "laagjes winkel". De vriendelijke verkoopster keek eerst een beetje vreemd, maar al snel toverde ze allerlei leuke combinaties uit de kast. Met een tas vol met nieuwe stijl vrouwelijke broeken, topjes en shawls keerden wij tot mijn grote verrassing huiswaarts. Helaas bleek het vinden van bijpassende schoenen niet zo makkelijk. Ach dan gaan we toch gewoon op blote voeten naar de trouwerij, dan blijft het nog een beetje stoer en spartaans......?!

De dwarsverbanden worden zichtbaar, het netwerk verdicht zich

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik word me steeds meer bewust van de samenhang tussen de dingen. Daar waar ik in de afgelopen jaren veel geshopt en gelezen heb over spiritualiteit en new age en de opgedane ervaring steeds als losstaand beschouwde, worden nu ineens de dwarsverbanden duidelijk. Alles en iedereen is met elkaar verbonden. Het lijkt meer over de overeenkomsten te gaan dan over de verschillen. Soms kan het ineen vallen van de puzzelstukjes tot een soort opwinding leiden, soms is er sprake van teleurstelling en verdriet, waarom ik deze inzichten en dit overzicht niet eerder tot mijn beschikking had. Het leven lijkt er zo simpel en logisch door te worden.
Het is net als een spinnenweb. Eerst zijn het losse draden met een onduidelijk doel. Dan worden de eerste cirkels gesponnen. Het is in dat stadium nog niet functioneel. De prooi kan niet gevangen worden. Als er maar genoeg cirkels zijn, dan wordt het web nuttig. Een mooi en natuurlijk proces waarin het netwerk zich verdicht, de structuur een functie krijgt, de voeding toeneemt en er sprake is van mooie en inspirerende ontmoetingen. Hang je dit op aan de tijd, dan is het voor mij een proces van jaren geweest en eerlijk gezegd geloof er steeds meer in dat dit zelfs vele levens overstijgt..........
Ik wens je toe dat ook jij deze week weer prettige draden aan je netwerk toevoegt.

Evolutie door vuur, koken en eten

De meeste reclamemailtjes die op een dag in mijn mailbox komen, verdwijnen ongelezen via de spamknop in de prullenbak. Soms zit er ééntje tussen, waardoor mijn aandacht getrokken wordt. Zo ook gister. Het betrof een aankondiging van een nieuw boek getiteld "Koken - Over de oorsprong van de mens" geschreven door de antropoloog Richard Wrangham. Hij beschrijft het proces dat mensen afstand genomen hebben van de aap door te leren koken.

Het boek is verkrijgbaar op nieuwamsterdam.nl. In de samenvatting schrijven zij hier het volgende over:

Waar komen we vandaan? Wat onderscheidt ons van de dieren? Antropologen en biologen zoeken de verklaring in onze evolutionaire geschiedenis. Na vele decennia waarin een bevredigend antwoord op zich liet wachten, biedt dit boek een even verrassende als overtuigende verklaring voor het ontstaan van de mens, zo'n twee miljoen jaar geleden.

Het leren beheersen van vuur en vooral het koken van voedsel boden onze voorouders ongekende voordelen: een veiliger leven op de grond en voedzamer voedsel. Een fundamentele verandering van de anatomie en de hersenen was het gevolg. Het leven rond een kampvuur, het verzamelen van voedsel en het bereiden ervan, maakten de mens echter ook kwetsbaar. Een nieuwe sociale structuur was het gevolg: het huishouden. Richard Wrangham maakt op heldere wijze duidelijk dat door de beheersing van vuur en het koken van voedsel apen mensen werden.

Dit onderzoek en daarmee ook het boek, triggert mij als (voormalig) levensmiddelentechnoloog. Het bevestigt tevens dat een carrierestap vanuit de levensmiddelenindustrie richting coaching en het verzorgen van geestelijke voeding nog niet zo onlogisch is: van veiligheid naar kwetsbaarheid. Twee polen van dezelfde lijn. En die zie je in mijn werkzaamheden ook nu nog terug. Het verzorgen van lekkere lunches tijdens trainingen (ik ben op deze trainingsdag net weer klaar met dit ochtendritueel) en daarna volgt om 10.00 uur een programma met familieopstellingen, waarbij de dynamieken ontstaan in de verschillende huishoudens van de deelnemers in kwetsbaarheid onderzocht worden. Ik wens jou een voedingrijk en kwetsbaar weekend toe.

Doorbreek jouw familiepatroon

Onze generatie heeft een belangrijke taak, die verder reikt dan het persoonlijke belang. Het is de tijd van het doorbreken van familiepatronen die al meerdere generaties oud zijn en door overlevering doorgegeven en "bewaard" gebleven zijn. Niet altijd een prettige opdracht, maar wel één waar je dikwijls niet aan ontkomt. Al probeer je nog zo om anders te zijn en hét anders te doen dan jouw ouders, het is mijn ervaring dat mensen zo rondom de veertig tot hun schrik moeten constateren dat het toch tot een soort like-a-like is geworden. Soms een gevoel van een spin in het web. En eigenlijk is dat ook een beetje zo. De systemische krachten in de onderstroom en het collectieve geweten maken dat je onderdeel van het patroon wordt en vragen in deze tijd om te werken aan een nieuw evenwicht waardoor er bij jou en ook bij de generaties voor jou healing plaatsvindt. Voel je dat het nu jou tijd is om hiermee aan de slag te gaan, dan zijn er woensdag 13 mei nog mogelijkheden om jouw familiepatroon te doorbreken met behulp van een familieopstelling tijdens de workshop Inzicht-Inn-Familiepatronen.

Moeder Gaia en Vader Zon

De heerlijke tijd in Italië zit er weer op. Gister heb ik mijn landingsgestel in het Bolwerk voorzichtig uitgeklapt. Vandaag ben ik weer in de werkswing terecht gekomen.
Ik ervaar het als een tijd waarin veel processen, gesprekken, conflicten en ruzies te maken hebben met het uiteenrafelen van de ontstane verwarring rondom het hebben en inzetten van mannelijke en vrouwelijke energie. De wederopbouw, de eman- en evrouwcipatie en het misschien ook wel het feminisme hebben er voor gezorgd dat vrouwen mannelijker en mannen vrouwelijker zijn geworden. Nu is de tijd aangebroken waarop de vrouwen contact kunnen maken met Moeder Gaia (in het middelpunt van de aarde) en de mannen zich mogen verenigen met Vader Zon (in het middelpunt van de kosmos). Dit levert een nieuw energiebeeld op van vrouwelijke, ontvangende creatiekracht en de mannelijke, gevende energie. Deze slinger zal er waarschijnlijk toe leiden, dat we uiteindelijk steeds vaker van androginiteit kunnen spreken.
Helaas gaan dergelijke energetische veranderingen niet zonder polarisatie, slag of stoot. De neiging bestaat omdat het zo'n spannend proces is, om de ander te willen veranderen of te dwingen te volgen. Er is mijns inziens echter maar één manier: terug naar jezelf, los maken wat knelt en opnieuw verbinden. Van daaruit kan weer eenheid ervaren worden. Eenheid met jezelf en eenheid met de ander, evenwicht in mannelijke én vrouwelijke energie. Ik wens je veel eenheid, heelheid en volmaaktheid toe.